به گزارش بابل نوین، امام علی (ع)در نامه ۴۱ کتاب شریف نهج البلاغه به یکی از کارگزاران خود که خیانت کرده بود می فرماید:تو را در امانت خود شریک کردم و یار و همراز خود شمردم و هیچیک از افراد خاندان من در غمخوارى و یارى و امانتدارى در نزد من همانند تو نبود. چون دیدى که روزگار بر پسر عمویت چهره دژم کرده و دشمن، آهنگ جنگ نموده و امانت مردم تباهى گرفته و این امت به تبهکارى دلیر شده و پراکنده و بی سامان گردیده ، تو نیز با پسر عمویت دگرگون شدى و با آنان که از او رخ برتافته بودند، رخ برتافتى و چون دیگران او را فرو گذاشتى و با خیانتکاران همرأى و همراز شدى.