به گزارش بابل نوین،این خانه، خانه «نیما» است، هم در عکسها پیداست و هم در نوشتههای «آل احمد» اما دادگاه این حرفها را باور نکرد و گفت اسناد «واجد ارزش» نیستند. تا دیروز کسی خبر نداشت که خانه معروف محله دزاشیب که نویسندگان و شعرا به آن رفت و آمد داشتند، دیگر جایی در فهرست آثار ملی ندارد و مالکان به دیوان عدالت اداری شکایت کردهاند که«هیچ سند و مدرکی درباره اینکه این خانه متعلق به نیما یوشیج است، وجود ندارد» و دادگاه هم به دفاعیات سازمان میراث فرهنگی راضی نشد و ۱۶ سال پس از ثبت آن در فهرست آثار ملی، نمرهاش را از آن گرفت تا تبدیل شود به یکی از برجهای بلند و بیسر و شکل منطقه شمیران.
مرتضی شکوهی، مدیرکل امور مجلس، معاونت امور مجلس، حقوقی و استانها در سازمان میراث فرهنگی در اینباره به «شهروند» میگوید: «بر اساس آنچه که در قانون میراث فرهنگی مصوب سال ۱۳۰۹ است خانهای بهعنوان بنای ارزشمند تاریخی شناخته میشود که زمان آن به پایان دوره زندیه برسد. اما ساختمان منتسب به نیما یوشیج به زمان پهلوی بر میگردد آن هم در شرایطی که خانه اصلی این شاعر ایرانی در مازندران قبلا به ثبت ملی رسیده است. بنابراین ساختمان دزاشیب از نظر قانون میراث فرهنگی، ارزش تاریخی ندارد.»