رئیس مجلس شورای اسلامی افزود: امام علی (ع) فرمودند که “هر سال در عراق مجاور می شد و غیر از من کسی ایشان را نمی دید. در آن روز خانواده ای که در اسلام وجود داشت عبارت بود از پیامبر، خدیجه و سومی شان من بودم. نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوت را استشمام می کردم.”

وی گفت: علی (ع) شخصیتی بودن که در اولین جلسه پیامبر(ص) با خویشاوندان خود در پاسخ به ایشان برای بیعت از میان آن جمعیت کبار عرب، تنها علی (ع) نوجوانی ۱۱ یا ۱۲ ساله بود که با شهامت و شجاعت برخاست و پیامبر (ص) فرمود که “دست مبارکت را بده که با تو بیعت کنم.”

وی ادامه داد: علی (ع) در این زمان فرمودند که “من می دانم تو پیامبر خدایی، من به تو ایمان آوردم و امت تو هستم”. پیامبر دستش رو روی دست این نوجوان گذاشت و از وی بیعت گرفت و حضار سخت در شگفت شدند و دیگر پیامبر تجدیدمطلع کرد و از آنان بیعت خواست. حضار به چهره یکدیگر نگاه کردند و خشم زیادی بر برخی مستولی شد. در این زمان نیز دوباره همان نوجوان برخاست و دست پیش آورد و مجدداً بیعت کرد. در همین جلسه پیامبر (ص) فرمود “هر که اول با من بیعت کند، وصی من خواهد بود”.

رئیس مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: علی (ع) در راه یاری پیامبر (ص) مشقت های فراوان از جان و دل متحمل شد. مدت سه سال پیامبر و یارانش در دره کوه محصور بودند و ریشه گیاه می خوردند. علی (ع) در کنار پیامبر (ص) بود و شب های هولناک به مکه می آمد و از خانه دوستان پدرش انبانی آرد یا خرما می گرفت و بر دوش خود به دره کوه برای یاران ایشان می برد. شبی که پیامبر (ص) قصد هجرت به مدینه داشت نیز در بستر ایشان خوابید، زیرا مشرکین قصد جان پیامبر(ص) را کرده بودند.

وی افزود: پیامبر (ص) در مدتی که جنگ خیبر به طول انجامید، شبی فرمود “فردا لوا را به کسی خواهم داد که خدا و پیامبر خدا را دوست بدارد و خدا و پیامبر خدا او را دوست بدارند.” آن شب تا صبح هر یک از مهاجرین و انصار به این امید بودند که انتخاب شوند، اما پیامبر (ص) در صبح علی (ع) را برگزید و لوا را به او دارد و علی در خیبر را گشود. علی (ع) در روز مباهله نیز یکی از چهار تن بود که پیامبر (ص) آنها را با خود برای مباهله برد و ردای خود را بر سر آنها کشید و با خود پیامبر (ص) ۵ تن شدند.

رئیس مجلس شورای اسلامی یادآور شد: جاحز یکی از علمای اهل سنت می نویسد “فضلیت اشخاص به چند دلیل است؛ یکی پیش قدمی در اسلام، بی اعتنایی به دنیا، علم و حکمت و مجاهدت در راه دفاع از دین، جامعه و احیای حق” و آنگاه می‌گوید “وقتی از علما و فقها و مورخان می پرسیم که پیش قدم در اسلام چه کسانی بودند، مقدم بر همه نام علی است. وقتی سوال می کنیم انسانی که در راه اسلام جان خود را بر کف دست نهادند و جهاد نمودند، باز نام علی آورده می شود. هنگامی که سوال می شود علمای صحابه چه کسانی را شامل می شوند نیز در اول نام علی آورده می شود و چون از زهاد اسلام می پرسیم قبل از همه نام علی آورده می شود.”

لاریجانی با بیان اینکه علی (ع) محور حق نمای هستی است، گفت: اگر در جهان مردان حقی مانند علی (ع) نمی بودند، زندگی جز ناامیدی چیز دیگری نبود؛ همانگونه که در عالم سیاست بین الملل، دغل کاری و فریب کاری را تدبیر و زیرکی می دانند، اما در مکتب این مرد الهی ۴ چیز مبنای کار خیر عقلانی است. نخست حفظ شرف، ادای وظیفه، وفای به پیمان و درستی قول؛ به این جهات است که ادیب و مورخ و استاد دانشگاه مصر، در کتاب تاریخ اسلامی سیاسی می گوید “علی (ع) در شجاعت و بزرگواری نظیری ندارد، لکن یک چیز داشت که در مقام سیاست برای پیشرفت کار حاضر نبود به هرگونه وسیله متوسل شود، بلکه می خواست در آن کار رعایت تقوا و امانت را کند.

رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: اما در مقابل، رقیبانش از هیچ وسیله رویگردان نبودند و برای پیشرفت مقصد سیاسی خود از هیچ نوع جرم و جنایتی که آنها را به مقصود برساند، پرهیز نداشتند./ص