به گزارش بابل نوین: در حاشیه مراسم دریافت هدایای قهرمانی تیم استقلال در سوپر جام فوتبال ایران، حرکت‌های تحریک‌کننده و نامناسبی از سوی عمده بازیکنان این مجموعه برای جریان خاصی که براندازی نظام اسلامی را در سر می‌پروانند رقم خورد که نویسنده را بر آن داشت تا از ابعاد مختلف اینگونه حرکات را تحلیل نماید و چند سطری بنگارد تا ان‌شاالله بتواند رسالت خود را در این زمینه انجام داده باشد:

بسمه‌تعالی

از آنجا که در روزگار کنونی اتفاقات بصورت مستمر و پیوسته زندگی بشری را دستخوش تحولات درونی و بیرونی کرده است لذا انسان حاضر در عصر ماشین و ارتباطات چاره‌ای جز ایجاد بصیرت در تحلیل مسائل و رویارویی با واقعیات موجود در زیر یا میانه لایه‌های مختلف خبری ، آموزشی و گزارشی تحلیلی از منابع مختلف ندارد.

در 11 آبان ماه 1401 یکی از حوادث مهم در عرصه ورزش در ایران با پیوند خوردن به مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه امروز این کشور به عنوان ” عدم شادی بازیکنان تیم استقلال پس از پیروزی در سوپر جام فوتبال” رقم خورد که ریشه در بسیاری از مسائل از دیروزهای ایران تا امروز ایران دارد.

ایران در یکصد سال گذشته دستخوش تحولات مختلف سیاسی اجتماعی بوده است که بزرگترین این موارد تغییر حکومتها بوده و در نهایت با روی کار آمدن انقلاب مردم ایران در سال 1357 همه توجهات جهان به این انقلاب با اهداف و شعارهای ان جلب شد، شعارهایی از جنس استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی در کنار عدالت و توجه به انسانیت.

از این رو در مسیر تحقق این اهداف و شعارها در ابعاد حاکمیتی و مردم مشکلات از داخل و خارج بر ایران و ملتش تحمیل شد که با گذشت بیش از 44 سال از آن انقلاب 1357 همچنان وجود دارد و با توجه به منابع خدادادی در حوزه‌های مادی و انسانی در این کشور طمعکاران داخلی و خارجی همواره به دنبال کسب سود از این دردانه آسیایی هستند و در این راه از هیچ کاری چه در لوای دوستی و چه دشمنی فروگذار نمی‌کنند.

در دهه اول انقلاب(دهه 60) که تقریبا به تسویه حسابهای سیاسی و فرهنگی داخلی و جنگ تحمیلی گذشت بر مشکلات تا حدودی افزوده و فشار بر ملت بیشتر شد و در دهه دوم(دهه 70) که مسیر گفتمان سازی در قالب (گفتگوی تمدنها ) و مسیر به اسطلاح آزادی از جریان داخلی سیاسی به اصطلاح چپ و اصلاح طلب با روحیه و تمایلات غربگرایانه شکل گرفت همچنان جدای از حل نشدن کامل مشکلات اقتصادی بر کنش های عقیدتی و فرهنگی هم مباحث اضافه گردید و در دهه سوم (دهه 80) که تقریبا مردم با برخی از واقعیات موجود بین جریان‌های سیاسی و اجتماعی بیشتر آشنا شده بودند اتفاقی نسبتا عجیب با روی کار آمدن چهره ناشناخته سیاسی اما با برخی شعارهای سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی ایران ( ریاست جمهوری احمدی نژاد) رقم خورد که به رغم حل برخی از مشکلات اقتصادی و عمرانی در کشور اما با توجه به اشتهای بزرگ شده ذائقه ایرانی در مسیر رشد و پیشرفت کاری جز تسکین دهنده مقطعی نبود پس فارغ از وجود اختلافات مختلف داخلی و خارجی در این دوره بین جریانهای سیاسی و اجتماعی مردمی سه دهه از انقلاب را تجربه کرده بودند که تحمل برگشت به برخی مشکلات از جمله تورم اقتصادی در سالهای انتهای جنگ تحمیلی و زندگی با مرارت گذشته را نداشتند از این رو در دهه چهارم (دهه 90)انقلاب با رویکرد جدید تزریق شده از سوی جریان موسوم به اعتدال که در زیر لحاف جریان بزرگتری به نام چپ سنتی و اصلاحات زیستنی دوگانه داشته و ترس از جنگ و مشکلات روزمره زندگی سبب شد که به دولت (حسن روحانی) رای دهد و تجربه ای از جنس پروپاگاندی(تبلیغات رسانه‌ای) و زندگی بین زمین و آسمان را تجربه کند تا شاید فقط و فقط از روی ناچاری تن به این دهد که به آینده خوشبین باشد اما بازهم شعارهای این دولت در دهه چهارم انقلاب محقق نشد و مردم در زیر بار تجربه‌های مختلف در چهار دهه و عدم توجه به برخی مشکلات بنیادی آنها مانند اقتصاد، عدالت و زندگی بی دغدغه که تقریبا خواسته اکثر مردم نقاط مختلف دنیاست بمانند.

با توجه به مسائل مطرح شده در بالا در سالهای اخیر با جامعه ایرانی مستعد و توانمندی روبه رو هستیم که بر اثر ورود تکنولوژیهای مختلف از جمله ارتباطی و رسانه‌ای توانسته شایستگی‌‎های خود را در زمینه‌های مختلف به جهانیان ثابت کند اما همچنان نتوانسته برخی از مشکلاتش را برطرف و از درون ارضا شود .

***

 در مساله عدم خوشحالی بازیکنان استقلال در مراسم پایانی اهدای جام قهرمانی سوپر جام فوتبال ایران عوامل منختلفی از جمله عوامل ریشه‌ای که در بالا بدان اشاره شد در مباحث کلیت نظام اسلامی و مردم آن وجود دارد اما مباحث دیگری نیز در این مساله بی تاثیر نیست مانند:

1-  عدم آموزش صحیح سواد رسانه‌ای و جنگ‌های ترکیبی در این حوزه به برخی از صنوف نخبگانی جامعه( هنرمندان، ورزشکاران، دانشگاهیان، فرهنگیان و……) و صد البته برای برخی مسئولان و کارشناسان ارشد در سازمانهای دولتی و غیردولتی ( به طور مثال در سطح گسترده رسانه ملی ، خبرگزاری ها و روابط عمومی ها و …)

2- عدم الگوسازی مناسب برای قشر فرهیخته و برخی از مسئولان و خانواده‌هایشان همراستا با اهداف اصلی انقلاب

3- عدم حل مشکلات ریشه‌ای مانند اقتصاد و عدالت با رویکرد توجه به نسل جوان و استفاده از فرصتهای پیش رو…

4- عدم تبیین مناسب برنامه‌های توسعه‌ای کشور چه در ابعاد حاکمیتی و چه در ابعاد ملی مانند گام دوم انقلاب، برنامه ششم توسعه و سند تحول 20 ساله و….

5- عدم توجه به برخی خواسته‌های هرچند کوچک اما قابل اعتنای عوام جامعه در مسائلی مثل بیان گفتمان و اعتراضات و نقدها در مباحث مختلف و حوزه های گوناگون و زمینه‌سازی در این مساله از سوی متولیان (دولتهای گذشته …) هر چند رهبری بیش از دو دهه قبل بر گفتمان سازی با رویکرد انتقادی با نام کرسی‌های آزاد اندیشی در سطح دانشگاه‌ها، مدارس و جامعه و در دهه اخیر با بیان مساله مطالبه گری و جهاد تبیین جزو اولین نفراتی بودند که در این مسیر گام برداشتند اما با عدم همراهی برخی مسئولان فضای کنونی عدم گفتمان در برخی امور حاکم شده است …

6- مدیریت نامناسب بر برخی از حوزه های تصمیم سازی و تصمیم‌گیری در کشور و نبود مسئولان دلسوز و مدیر در راس امور در برخی از سازمانها و نهادهای دولتی و غیر دولتی …

جمله پایانی اینکه نگارنده بر این اعتقاد است که تنها راه برون رفت از مشکلات مختلف ایران اسلامی حفظ وحدت داخلی ، حفظ کرامت انسانی، سرلوحه قراردادن شعارهایی که انقلاب اسلامی بر اساس آن شکل و ماهیت یافت،.. و عمل به آن شعارهاست و در واقع باید انقلابی در درون این انقلاب اسلامی با رویکرد محور قرار دادن انسانیت شکل بگیرد که برگرفته از اصل اسلام(انسان اشرف مخلوقات  است) باشد.

تذکر: انتشار با نام نویسنده و ذکر منبع بلامانع است.