به گزارش بابل نوین،  آیین ورف چال یا برف چال با قدمت بیش از ۶۰۰ سال در واقع جمع ‏آوری و ریختن برف در یک یخچال مصنوعی است که گفته می‌شود در نیمه اول قرن نهم هجری قمری پایه گذاری شده و ریشه تاریخی و مذهبی دارد. همچنین پیشینه آن به دوره آل‌بویه در طبرستان برمی گردد.

هر ساله مردان روستاهای اسک، نیاک و سایر روستاهای همجوار بر اساس رسمی که با دوراندیشی پیر فرزانه سید حسن ولی از اجداد آنان بنیاد نهاده شده ، آخرین بقایای برف‏ های زمستانی را از دامنه کوه دماوند به داخل چاهی حمل و ذخیره می کنند تا مشکل کم آبی منطقه در تابستان تاحدودی برطرف شود.

این مراسم همه ساله در فصل بهار ، نیمه های اردیبهشت همزمان با ذوب شدن برف های دامنه رشته کوههای البرز در منطقه ای بنام ورف چال در روستای آب اسک لاریجان آمل برگزار می‌شود.

یک روز قبل از برگزاری این مراسم، زنان روستایی با استفاده از آرد نذری و آب چشمه‏ های معدنی اسک خمیری آماده می‏ کنند و در محوطه آرامگاه سیدحسن ولی (که در روستای نیاک واقع شده است) نان می‏ پزند تا به تبرک در روز مراسم توزیع شود.

مراسم ورف چال، مشتاقان بسیار دارد و هر ساله دراین روز علا‌قه مندان برای دیدن آن به دامنه ‌قله دماوند در منطقه اسک وش بخش لاریجان آمل می آیند تا ناهار را مهمان اهالی خونگرم و مهمان نواز آب اسک باشند.

در روز اجرای مراسم، مردان روستا بجز سالخوردگان و بیمارانی که قادر به حرکت نیستند، از روستا خارج می ‏شوند و در غیاب آن‏ها زن‏ ها امور روستا را بدست گرفته و برای جلوگیری از مردان غریبه به روستا، از بین خود نگهبان هایی انتخاب و در پل ورودی روستا به نگهبانی می پردازند.

همزمان با این مراسم که در روستا جریان دارد، مردانی که به کوهستان رفته‏ اند، هر کدام با توجه به توان و نیروی بدنی خود و استفاده از امکانات موجود می‏ کوشند تا قبل از رسیدن ظهر، یخچال را پر از برف کنند. آن‏گاه نماز جماعت برپا می کنند و در لطافت هوای بهاری، در دشت سفره ه‏ایی برای پذیرایی از مهمانان پهن می‏ شود .

مراسم ورف چال در «اسک» هم نشانه‏ تعاون و همیاری روستائیان است، هم بهانه ای است تا به کینه‏ ها و کدورت‏ هایی که در طول سال بین مردم ایجاد شده پایان دهد.

آیین‌ سنتی برف‌چال و زن‌شاهی به ثبت ملی در میراث معنوی کشور رسیده است./ص

باشگاه خبرنگاران جوان