به گزارش بابل نوین، به نقل از عصرساری، صنایع چوب و کاغذ مازندران که حدود ۱۵ هزار نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم از آن امرار معاش می‌کنند، امروز حتی در پرداخت معوقات خود نیز با مشکل مواجه شد و هیچ‌گونه حمایتی از آن نمی‌شود تا جایی‌که به سبب شرایط نابسامان در هفته‌های گذشته به علت عدم پرداخت بدهی معوقه خود به اداره کل گاز، اقدام به قطع گاز این واحد صنعتی کردند که یک فاجعه برای صنعت استان است.

صنایع چوب و کاغذ مازندران که روزی نماد توسعه و پیشرفت رونق تجاری استان بود و هر مازندرانی به آن افتخار می‌کرد و آوازه آن اعتبار استان مازندران بود، از سویی به عنوان قطب صنعت کاغذسازی اکنون به علت عدم حمایت مناسب و کافی در وضعیت نامناسبی گرفتار شد و باید هرچه سریع‌تر فکری به حال آن اندیشیده شود چرا که عدم رسیدگی به موقع به آن ضربه‌های جبران‌ناپذیری بر پیکره اقتصاد استان وارد خواهد کرد و قطعا پیامدهای منفی اجتماعی نیز درپی خواهد داشت.

مازندران تجربه تلخ صنعت نساجی قائم‌شهر را سال‌هاست به دنبال خود می‌کشد، نساجی که روزی مایه فخر و مباهات استان بود و قطب صنعت کشور محسوب می‌شد به طوری که شهر بزرگی مانند قائم‌شهر از برکت حضور این صنعت رشد یافت و جمعیت مهاجر از سراسر کشور جذب کرد و پویایی و رونق اقتصادی بالایی داشت، بر اثر سوء تدبیر و عدم حمایت لازم در زمانی که نیاز بود به آن رسیدگی شود دچار آن‌چنان بحرانی شد که هنوز نتوانسته‌اند آن را مدیریت کنند و از آن خلاصی یابند.

چه بسیار سرپرستان خانواده‌هایی که بر اثر تعطیلی نساجی بیکار شدند و چه آسیب‌های اجتماعی که در پی این فاجعه در این شهر رخ داد که و پس از سال‌ها هنوز مسئولان نتوانستند آن را مهار کنند.

چه بسا اگر در زمان مناسب تمهیدی برای آن اندیشیده می‌شد امروز شاهد اینچنین زمین خوردن یکی از قطب‌های صنعت استان نبودیم.

در حال حاضر صنایع چوب و کاغذ مازندران در یک شیب نزولی قرار گرفته است، هرچند که به مرز ورشکستی نرسیده اما آژیر خطر بلندتر از همیشه به صدا درآمده است تا متولیان امر را از خواب اصحاب‌کهف‌گونه بیدار کند.

اگر امروز توجه جدی و نگاه ویژه‌ای به این مقوله نشود چه بسا صنایع چوب و کاغذ مازندران به وضعیتی اسفناک‌تر از صنعت نساجی تبدیل شود.

صنایع چوب و کاغذ که به عنوان شناسنامه صنعت استان امروز نقش بی‌بدیلی در گردش مالی استان دارد و محصولاتش از نیازهای اولیه کشور است و در راستای افزایش تولید ملی و اقتصاد مقاومتی حرفی برای گفتن دارد، نیاز به توجه همه جانبه دستگاه‌ها دارد چرا که ممکن است فردا دیر باشد.

کجای کار می‌لنگد؟ آیا نیروی کار ماهر و با انگیزه نداریم؟ آیا بازار دیگر نیازی به این محصولات ندارد؟

با نگاهی کلی درمی‌یابیم در هیچ کدام از موارد بالا مشکلی نداریم، مازندران دارای نیروهای تحصیل کرده و ماهر و آماده به کار استو از طرفی محصولات صنایع چوب و کاغذ از ملزومات اساسی کشور است و تولید مناسب و کیفیت بالای محصولات تولیدی نه تنها باعث کاهش واردات، اقتدار ملی و تقویت اقتصاد داخلی می‌شود.

مشکلات صنایع چوب و کاغذ را باید در عدم حمایت مالی جهت افزایش بهره‌وری و لگدمال کردن این قهرمان زمین خورده صنعت با طرح‌های غیرکارشناسی جنگل و واردات بی‌رویه و بی‌قاعده دانست.

شرکتی که با سخت‌ترین شرایط تحریم توانسته در تولید محصول استراتیژیک کشور (کاغذ) موفق عمل نماید و با حفظ اشتغال بیش از ۲ هزار نفر مستقیم و طرح‌های توسعه حتی در حوزه‌های آموزشی و گردشگری سهم بسزایی در تولید ناخالص شهر ساری و استان داشته باشد، اکنون در آتشی می‌سوزد که اگر راه حلی فوری و قطعی برای آن اندیشیده نشود ممکن است تبدیل به یک بحران برای اقتصاد استان بشود.

برون‌رفت از این بحران نیازمند آن است که اقتصاد مقاومتی از سوی مسؤولان استان از حرف به عمل تبدیل شود و دولت به‌جای حمایت از تولیدکنندگان خارجی با تخصیص امکانات و کاهش تعرفه واردکنندگان گامی در جهت احترام به تولیدکنندگان داخلی بردارد.

اساسا اگر از این سوال که چرا با داشتن چهار کارخانه تولیدی که قابلیت ارتقا و تامین همه نیازهای کشور و حتی صادرات را دارند، همچنان واردات در اولویت قرار دارد بگذریم، این سوال مطرح است که در دولتی با شعار اقتصاد مقاومتی چرا در شرایطی که تولیدکنندگان مستعدی همچون صنایع چوب و کاغذ مازندران با شرایط بحرانی دست و پنجه نرم می‌کنند به جای حمایت مالی و سیستمی از تولید، واردکنندگان از ارز مبادله پرداخت تعرفه متناسب بهره می‌برند و تولیدکنندگان با پرداخت عوارض و مالیات غیر منطقی در عین مشکلات دیگر توان رقابت را از دست بدهد.

سهامدارن شرکت، مجمع نمایندگان استان مازندران، استانداری مازندران، سازمان‌ها و ادارات مربوطه و مسؤولان مرکز استان باید دست به دست هم بدهند و با نگاه ویژه‌ای در مقطع کنونی به شرکت چوب و کاغذ بنگرند.

شرکت چوب و کاغذ تنها یک واحد صنعتی نیست. صنعت چوب و کاغذ اکنون آبروی مازندران است. نماد تلفیق درست صنعت و طبیعت استان است و مازندرانی که همواره از عقب افتادگی صنعتی رنج می‌برد اکنون مهم‌ترین صنعتش در خطر است./ص