به گزارش بابل نوین، امروز در یک دوره تاریخی به سر می‌بریم که با پیشرفت تکنولوژی و محصولات آن، روز به روز شاهد تغییرات جدی در عرصه فرهنگی،اقتصادی، سیاسی و امنیتی کشورهای دنیا هستیم. قبل از دوران نیکسون رئیس جمهور آمریکا، طلا پشتوانه دلار بود، شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد که این اتفاق متوقف شود.

اما بحران اقتصادی آمریکا کافی بود تا شاهد این ماجرا باشیم و مدتی بعد کسینجر مدعی شود که نفت زیر پای مردم دنیا به عنوان پشتوانه دلار قرار بگیرد؛ از همین رو تمام معاملات نفتی با دلار صورت گرفت و ارزهای دیگر به حاشیه رفت.

روزگار بر همین منوال نچرخید و تغییرات بیشتر از دیروز بود تا اینکه امروزه تلاش می‌کنند تا اطلاعات پشتوانه ارزی آمریکا شود، کشوری که نزدیک به شصت تریلیون دلار بدهکار است و دیگر قدرت چرخاندن اقتصاد خویش را ندارند.

داستان از این قرار است؛ فیلم دایره (The Circle) یک فیلم علمی تخیلی تولید سال ۲۰۱۷ و به نویسندگی و کارگردانی جیمز پانسولت، برگرفته از رمانی به همین نام اثر دیو اگرز ساخته شده است. تام هنکس و اما واتسون دو بازیگر مشهور این فیلم به همراه جان بویگا، کارن گیلان، پتن اسوالت و بیل پاکستون دیگر بازیگرانی هستند که در این فیلم هنرنمایی می‌کنند.

مِی (اما واتسون) در یک شرکت بزرگ و قدرتمند اینترنتی شغل دریافت می‌کند و به سرعت نردبان ترقی را طی می‌کند تا اینکه در یک همایش رئیس شرکت (تام هنکس) از دوربین‌های باکیفیت و کوچکی رونمایی می‌کنند که بر روی سینه نیز قابلیت نصب دارند.

این شرکت مدعی است که نمایندگان و مسئولان کشوری بایستی شفافیت را به اوج برسانند. اما بعد از حادثه‌ای که در دریا برای مِی می‌افتد، از قضا دوربین‌های شرکت سیرکل در آن مکان بود و با اطلاع افرادی که در حال مشاهده دریا بودند، او از حادثه جان سالم به در می‌برد و همین مسئله منجر به این می‌شود که به عنوان یک داوطلب برای همیشه دوربین بر روی سینه‌اش نصب باشد تا کاربران سیرکل بتوانند همه اتفاقات زندگی او را شاهد باشند.

شفاف سازی برای همه

این مسأله با شعار شفاف سازی بدون مرز مطرح می‌گردد و سرانجام در یک همایش تلاش می‌کند تا قدرت این شرکت را به رخ همه بکشانند، لذا مدعی می‌شوند که بایستی رای گیری‌های آمریکا توسط این شرکت صورت گیرد، چرا که ۸۰ درصد آمریکایی‌ها کاربر این شرکت هستند.

در این مسیر ابتدا یک زندانی فراری را با فراخوانی عکسش در انظار عموم، کمتر از ده دقیقه پیدا می‌کنند و پلیس وی را دستگیر می‌کند.

مشکل داستان زمانی شروع می‌شود که بار دوم همه پیشنهاد می‌دهند که نامزد مِی که از قضا به دلایل مشکلاتی از هم دور شده‌اند و در قهر به سر می‌برند را پیدا کند. همین امر منجر به فرار پسر می‌شود و در سانحه‌ای جلوی چشم میلیون ها بیننده ماشینش از پل به بیرون پرت می‌شود و می‌میرد.

در پایان فیلم مِی (اما واتسون) در یک جلسه از روسا می‌خواهد تا شفافیت را آنها هم اجرا کنند و بر سینه هر دو مدیر اصلی شرکت سیرکل دوربین نصب می‌کند ولی با مخالفت آنها مواجه می‌شود.

فیلم سعی تلاش بر یک واقع نمایی اجتماعی دارد برای افرادی که عمر خود را در لایو و غیر لایو اینستاگرام و … قرار داده‌اند و دیالوگ‌هایی که میان مادر و پدر مِی با او رد و بدل می‌شود، تلاش دارد تا بفهماند که حریم خصوصی مهمترین چیز برای انسان‌هاست و نباید به دست خودمان نقض کنیم.

چند سالی هست که دغدغه اصلی هالیوود مسأله امنیت سایبر و تهاجم سایبری شده است. از طرفی دیگر دیتاماینینگ یا داده کاوی یکی از تلاش‌های جدی کلان نهادهایی همچون GCHQ و NSA شده است.

این دو نهاد که متعلق به انگلیس و آمریکا هستند، تلاش دارند تا اطلاعات زندگی انسان‌ها را در یک طبقه بندی منظم دور هم جمع‌آوری کنند تا نسبت به آینده اتفاقات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دنیا تصمیمات درستی را اتخاذ کنند.

مهم ترین دلیل پدید آمدن شرکت‌های پیمانی برای تحلیل داده‌های اطلاعاتی از سوی کشورهای دنیا به همین دلیل است، چرا که شاید باورش امکان پذیر نباشد اما می‌توانند نبض بازار و مد را نیز با داده کاوی‌ها به دست بیاورند.

این مسأله امروز بیشتر از یک توهم تبدیل به یک تئوری علمی شده است، شاید امروز در کشورما انقلابیون بر خلاف متجددین کمی واقع نگرانه تر به مسئله اجتماع نگاه می‌کنند و به همین دلیل است که همیشه در سبک زندگی و ثبات شخصیت یک قدم جلوتر هستند.

ناظر کبیر جلوی چشمان ماست

این فیلم نمایشی از اوضاع غرب بعد از پدید آمدن نسل سوم اینترنت است که دیگر هیچ خانه‌ای و هیچ اتاقی امنیت گذشته را ندارد. انسان یاد کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول می‌افتد که ناظر کبیر از یک دریچه جلوی تلویزیون ما را رصد می‌کند.

همه چیزمان زیر نظر قرار گرفته شده است و حتی صدای ما را هم ذخیره نگاه می‌دارند. امروز شبکه‌های اجتماعی مهم ترین وظیفه‌ای که بر عهده دارند همین مسأله است تا بتوانند داده ها (Data) را به تحقیقات (Investigation) تبدیل کنند تا یک شبکه فکری از مردم دنیا را در دست بگیرند.

مهم ترین بهره‌ای که از این شبکه می‌توان برد استفاده اقتصادی است، حتی می‌توان بهره امنیتی برد که خطرناک‌ترین اتفاق همین مسأله است. به همین دلیل است که اینترنت در دنیا توسط نهادهای نظامی اداره می‌شود و شرکت‌های خوش رنگ، همان مار خوش و خط و خالی است که نیشی زهرآگین نیز دارد.

شاید امروز بعد از این همه اتفاق و فیلم و مستند و … وقت آن رسیده باشد که مسئولان در مسأله اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تجدید نظر جدی کنند. اینترنت ملی بارها توسط کارشناسان ثابت شده است که با کمترین هزینه‌ها می‌تواند بیشترین بهره را بدهد./ص

خبرگزاری رسا