به گزارش بابل نوین، آنقدر غریبانه رفتند که شاید هنوز خبرش به گوشتان نرسیده باشد. چند سواهی پیش ۱۱ جوان دیگر لباس رزم به تن کردند و به یاد سال‌های جنگ دوباره در مریوان پرپر شدند، مقابل تروریست‌هایی که از ناکجا آباد سر در آورده بودند.

برای خط‌شکن‌ها نه زمان اهمیتی دارد و نه قدرت و شیوه دشمن، مثل همیشه اسلام در میان است، جبهه است و حق و باطل معیار آنهاست .

زمانی که تو درگیر قیمت سکه و ارز شدی ۱۱ پدر جان‌شان را برایت دادند. آری فرقی نمی‌کند شیعه باشند یا اهل سنت، مهم فرهنگ شهادت و قیام‌شان است که بی‌شک از معبود خود فرا گرفتند، این‌بار هم دوشادوش هم جنگیدند، مبادا تو لحظه‌ای از نگرانی و دغدغه موشک، توپ و تانک خوابت نبرد.

کاش می‌شد اینبار از فضای شیشه‌ای درون دستت بیرون می‌آمدی و خودت می‌دیدی، نه با دوربین کرکس‌ها که هر وقت دلشان بخواهد سیاهی‌ها را نشانت بدهند، اگرچشمانت را ببندی و خوب فکر کنی آنگاه در میان سفینه دنیا به دنبال چوب کبریت نمی‌گردی تا سوسویی هرچند موقت با آن بسازی.

تا به حال فکر کردی حالا که این ۱۱ نفر شهید شدند چه کسی چشمان پر از اشک دخترشان را پاک می‌کند؟

این‌بار خبرها از سمت مریوان و قروه است، البته اگه خبری باشد، این روزها کمتر کسی به این فداکاری‌ها فکر می‌کند، سرمان گرم آب و نان خانواده‌هایمان شده است.

بی خبر از این که این روزها ۱۱ خانواده بی‌آب و نان سر می‌کنند، اصلا کسی حتی به خودش زحمت نمی‌دهد به احترام این ۱۱ مسلمان و برای هم‌دردی با دل غم‌زده خانواده‌هایشان یک پیام تسلیت در صفحه‌اش بگذارد.

شاید این روزها برایت سخت است که در صفحه شخصی‎ات درباره شهیدی بنویسی، هنوز در قاب شیشه‌ای درون دست‌هایت خبر از دستگیری دخترک رقاصه، حقوق زنان، ساخت ورزشگاه، مراسم تدفین سگ سلبریتی مورد علاقه‌ات،  خبر حمله تروریستی به فرانسه،  روشن کردن شمع و ابراز همدردی مردم تهران با داغ دیده‌های پاریس است، آری همه اینها مهم‌تر است، درست شنیدی مهم‌تر!

۱۱ پیرمرد که عصای دستشان را از دست دادند، ۱۱ پیرزن که از حالا چشمانشان ضعیف‌تر می‌شود و بافتن شال گردن پسرشان نیمه کاره می‌ماند، ۱۱ زن که حال با دیدن ترک‌های دیوار هم به یاد همسران‌شان می‌افتند و بغض راه گلوی‌شان را می‌بندد اما مجبورند قوی باشند.

بیش از ۱۱ کودک که شاید همه‌شان منتظرند یا نقاشی‌هایشان را نشان پدرشان بدهند، یا با اجازه پدرشان سر سفره عقد بله بگویند.

آری از نظر قاب شیشه‌ای درون دستت هر چیز که کرکس‌ها بخواهند اهمیت دارد و لاغیر و این می‌شود که تو حتی ثانیه‌ای هم به اولین شبی که این بچه‌ها بدون پدر صبح می‌کنند فکر نمی‌کنی.

قاب شیشه‌ای را در دستت بگیر اینبار از واقعیت ها بگو، کاش گوش‌هایت را می‌گرفتی و کمی فکر می‌کردی،  قبل از اینکه کسی در پوشش کرکس برایت پیانو بنوازد و تو غافل از کرکس بودنش محو ضرباهنگ‌هایش شوی.

آری هنوز هم دیر نیست، این بار نوبت حماسه‌آفرینی من و تو است، پس  هشتگ بزن:

#یازده_خانه_بی_پدر
#مریوان
#کرکس_ها

نویسنده: کوثر علی‌پور