به گزارش بابل نوین، امام علی (ع) در این حکمت ها به موضوعات اخلاقی اجتماعی اعتقادی و معنوی می پردازد

حکمت ۱۲۶ نهج البلاغه:
در شگفتم از بخیل : به سوى فقرى مى شتابد که از آن مى گریزد ، و سرمایه اى را از دست مى دهد که براى آن تلاش مى کند در دنیا چون تهیدستان زندگى مى کند ، اما در آخرت چون سرمایه داران محاکمه مى شود و در شگفتم از متکبرى که دیروز نقطه اى بر ارزش و فردا مردارى گندیده خواهد بود و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده ها را مى نگرد و در وجود خدا تردید دارد و در شگفتم از آن کس که مردگان را مى بیند و مرگ را از یاد برده است و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار مى کند در حالى که پیدایش آغازین را مى نگرد و در شگفتم از آن کس که خانه نابودشدنى ، را آباد مى کند اما جایگاه همیشگى را از یاد برده است.

حکمت ۱۲۷ نهج البلاغه؛
آن کس که در عمل کوتاهى کند ، دچار اندوه گردد و آن را که از مال و جانش بهره اى در راه خدا نباشد خدا را به او نیاز نیست.

حکمت ۱۲۸ نهج البلاغه؛
در آغاز سرما خود را بپوشانید و در پایانش آن را دریابید ، زیرا با بدن ها همان مى کند که با برگ درختان خواهد کرد؛ آغازش مى سوزاند ، و پایانش مى رویاند .

حکمت ۱۲۹ نهج البلاغه:
بزرگى پروردگار در جانت ، پدیده ها را در چشمت کوچک مى نمایاند .

حکمت ۱۳۰ نهج البلاغه:
امام (ع) وقتى از جنگ صفین برگشت و به قبرستان پشت دروازه کوفه رسید رو به مردگان کرد فرمود :
اى ساکنان خانه هاى وحشت زا و محله هاى خالى و گورهاى تاریک ، اى خفتگان در خاک ، اى غریبان ، اى تنها شدگان ، اى وحشت زدگان ، شما پیش از ما رفتید و ما در پى شما روانیم و به شما خواهیم رسید. اما خانه هایتان دیگران در آن سکونت گزیدند و اما زنانتان با دیگران ازدواج کردند و اما اموال شما در میان دیگران تقسیم شد این خبرى است که ما داریم حال شما چه خبر دارید ؟ سپس به اصحاب خود رو کرد و فرمود : بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، شما را خبر مى دادند که بهتین توشه تقوا است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

/ع