به گزارش بابل نوین به  نقل از بلاغ، بازی تیم‌های نساجی و ملوان با تمام فراز و نشیب‌هایش به اتمام رسید اما چیزی که بعدها از این دیدار دراماتیک در یادها می‌ماند نه نتیجه بلکه رفتار سرمربی این تیم پرسابقه و دوست‌داشتنی دیار گیلان است.

هنوز شوآف‌های حاج محمد مایلی‌کهن در سال‌های گذشته را از خاطر نبرده‌ایم، جایی که لباس نارنجی کارگر شهرداری پوشید و روی سکو نشست.

زمانی که به درخواست خود بازداشت و راهی اوین شد تا شاید بتواند علی دایی را تخریب کند.

آن موقعی که روی آنتن زنده شبکه سوم به مجری نود لقب کی‌روشی‌پور داد و حتی گریه‌های او در کنفرانس خبری و بسیاری دیگر از این دست نمایش‌ها.

اما رفتار دیروز و امروز مایلی‌کهن زوایای دیگری از این بازی بود.

ماجرا از تمرین پیش از بازی شروع شد، آنجایی که هواداران نساجی ضمن خوش‌آمدگویی به او و تیمش بدون تعارف ماجرای ایمان صادقی و حرکتش در دربی سال قبل را برایش شرح دادند و اعلام کردند حساب تیم ملوان و هوادارانش با این بازیکن جداست.

بگذریم که در همان جلسه تمرین‌ پای مأموران نیروی انتظامی وسط کشیده شد تا هواداران نساجی از تمرین ملوان اخراج شوند.

اما این تازه شروع ماجرا بود، دوشنبه‌شب وقتی اعضای کانون هواداران به رسم چند سال اخیر به پیشواز تیم میهمان رفتند، مایلی‌کهن ماجرای صادقی را پرسید و بعد از شنیدن ماجرا به جان پسرش قسم خورد که از این جریان بی‌خبر بوده حال آنکه چند ساعت قبل در محل تمرین تیمش هواداران نساجی اتفاقات سال قبل را برایش شرح داده بودند.

بعد از اتمام دیدار امروز مایلی‌کهن به رفتارهایش ادامه داد و انواع تهمت‌ها را به هواداران نساجی چسباند.

از درگیری در تمرین تا فحاشی به رئیس کمیته انضباطی؛ از نارنجک خوردن دروازه‌بانش تا وظیفه انسانی دانستن حمله به مدیرعامل نساجی و مواردی از این دست.

اما چشمان تیزبینش هرگز تشویق ۲۰ هزار نفری ملوان توسط نساجی‌چی‌ها را ندید، اتحاد جالب هواداران دو تیم را ندید، تشویق مرحوم اولادی توسط خیل عظیم هواداران را ندید، تونل افتخار برای هواداران عزیز ملوان توسط قائم‌شهری‌ها را ندید، احتمالاً چشمان مایلی‌کهن قابلیت خاصی دارد، قابلیت گلچین کردن واقعیات و دیدن آنچه دلش می‌خواهد ببیند.

در ادامه به بررسی صحت تمام ادعاهای او می‌پردازیم.

۱٫ هیچ‌گونه درگیری فیزیکی در تمرین ملوان رخ نداد، شاهد این ماجرا هم مأموران نیروی انتظامی حاضر در محل تمرین البته اگر حاج محمد نخواهد مأمور شریف پلیس را دروغگو بخواند.

۲٫ در شرایطی که با حکم ناعادلانه کمیته انضباطی، نساجی از حضور آقای گل لیگ آزادگان در این بازی محروم شده بود هیچ شعاری علیه این کمیته و رئیس گیلانی آن داده نشد، اتفاقی که شاید خود آقای رئیس هم فکر آن را نمی‌کرد.

۳٫ کدام وظیفه انسانی آقای مایلی‌کهن؟ به گواه فیلم موجود بعد از سوت اتمام بازی شما کنترل اعصاب خود را از دست دادید و در اتفاقی نادر به مدیرعامل نساجی حمله‌ور شدید و چندین‌بار او را دلال خواندید.

۴٫ علاوه بر فیلم تشویق، تیم شما و هواداران پرشورتان توسط نساجی‌چی‌ها، خود آن هواداران هم می‌توانند شهادت دهند که آیا کوچک‌ترین بی‌احترامی به آنها شد؟ آیا غیر از این است که در پایان بازی قائم‌شهری‌ها تونل افتخار برای هواداران‌تان باز کردند و به تشویق‌شان پرداختند؟ (فیلم این ماجرا هم وجود دارد)

۵٫ مضروب شدن ایمان صادقی توسط مواد محترقه که دیگر نیاز به بررسی ندارد، چه مصدومیتی که او راحت تا انتها درون دروازه ایستاد و به کارش ادامه داد؟

با تمام این موارد منکر شعار علیه ایمان صادقی نمی‌شویم چرا که استثنائاً این یک مورد را درست گفتید اما آیا گذشت بیشتر از یک فصل برای عذرخواهی این دروازه‌بان کافی نیست؟ اگر متشنج شدن جو ورزشگاه در دربی فصل قبل با تیم خونه به خونه به‌واسطه آن حرکت غیراخلاقی «که حتی از بیان آن شرم‌مان می‌شود». باعث اتفاقی فراتر از شکستن سر هوادار نساجی می‌شد، چه کسی پاسخگو بود؟

منکر پرهوادار بودن ملوان نمی‌شویم، از نظر ما هم حق این تیم قدیمی و دوست‌داشتنی نه تنها صعود به لیگ برتر بلکه افتخارآفرینی در آن لیگ است که باعث خوشحالی همه شمالی‌ها مخصوصاً ما نساجی‌چی‌ها می‌شود، چرا که ملوان را مثل خودمان می‌بینیم، تیمی قدیمی، پرهوادار و البته مظلوم.

اما انتظار نداریم برای فرار از تبعات این شکست با این همه فرافکنی مهمان‌نوازی ما را زیر سؤال ببرید.

منصف باشید و از هواداران‌تان بپرسید آیا به این فرار رو به جلو برای منحرف کردن افکار عمومی از این باخت و بازی ضعیف تیم‌تان رضایت دارند؟

فوتبال ورزشی مردانه است، لطفاً مردانه باخت را قبول کنید و پشت این حاشیه‌سازی‌ها پنهان نشوید، همان‌طور که ما شعار علیه صادقی را قبول کردیم./ص