به گزارش بابل نوین،رنگ چهره آن حضرت سفید است که با مقداری سرخی آمیخته شده و گاه زردى که نتیجه شب زنده داری است بدان افزوده می شود. پیشانى نازنینش فراخ و سفید و تابان است، و ابروانش به هم پیوسته و بینى مبارکش باریک و دراز که در وسطش اندکی کجی دارد، و نیکو رو است. بر روى گونه راستش خالى است که مانند ستاره‌ای درخشان است و میان دندان‌هایش گشاده است، در شکم و ساق مانند جدش امیرالمؤمنین‰ است.
و وارد شده: «اَلْمَهْدِىُّ طاوُوسُ اَهْلِ الْجَنَّهِ وَجْهُهُ کَالْقَمَرِى الدُّرّىِ عَلَیْه جَلابِیبُ النُّور».
یعنى: حضرت، طاووس اهل بهشت است چهره‌اش مانند ماه درخشنده است، بر بدن مبارکش جامه‌ ها است از نور: بر بدن آن جناب جامه‌ هاى قدسیه و خلعت‌ هاى نورانیه ربانیه است که متلألأ است به شعاع انوار فیض و فضل حضرت حق.[۱]

پی نوشت: —————————–
[۱] . «عَلَیْه جُیُوبُ النُّورِ تَتَوَقَّدُ بِشُعاعِ ضِیاءِ الْقُدْسِ» (شیخ عباس قمى، منتهى الامال، تهران، کتاب فروشى اسلامیه، ج ۲، ص ۴۲۵)./ز

انوارطاها