فاطمه رحمتی، فعال زنان و دانشجوی اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد: از دیدگاه حقوقی تمامی زنان دارای حق و حقوقی هستند که در اکثر مواقع خود از آن بی خبر اند و یا معتقد هستند قانونی که برای زنان نوشته میشود باید توسط یک زن نگارش شود و یا حتی بسیاری از زنان به دلایل نامعلوم از حق و حقوق خود اگاه اند، اما به سادگی از آن میگذرند و پی گیری‌های لازم جهت فرارگیر شدن آن را ندارند. امروزه نقش مدیریتی زنان در ایران پررنگ‌تر از گذشته میباشد. زنانی که با دوگانگی رفتار دولت مواجهه هستند. از طرفی آغوش باز دانشگاه‌ها و سیل عظیم فارغ التحصیلان زن در حوزه‌ی مدیریت که گویی شغل مدیریتی را در برابر اکثریت کار‌ها برای یک زن در جامعه امروز بهتر و ارجح‌تر میدانند و از طرفی سخت گیری هایی در حوزه‌ی بازار کار و استفاده عملی دور شدن از فضای تئوریک دانشگاه و دانش اندوختگی.
امار‌ها نشان میدهد طی سال‌های ۸۸ تا ۹۰ دوران طلایی برای دانش اموختگان زن در ایران بوده است و بعد از آن با فراز و نشیب هایی همراه است. اما انچه مسلم است تعداد زیاد دانش آموختگان است که از عدد دومیلیون نفر هم فراتر رفته و طی چند سال اخیر این رقم از سه میلیون نفر هم گذشته است
طی جدید‌ترین اخبار از مرکز امار نرخ بیکاری زنان بین پنجاه الی شصت درصد است که شاید دلیل بر ناامیدی فارغ التحصیلان زن در کشور و زنگ خطری برای مسئولین باشد.
اشتغال زنان مانند هر مسئله‌ی دیگری دارای فرصت‌ها و تهدید هایی است. فرصت هایی مانند دستمزد کمتر و تهدید هایی مانند ساعت کاری کم‌تر و مرخصی بیشتر وشاید در بعضی موارد توان جسمانی کم‌تر. اما نه ضعف جسمانی شاید اوج قدرت مدیریتی زنان را بتوان در دولت دهم یافت؛ که جز اندک اقدامات مفید این دولت، اما قابل تامل به حساب می‌اید.  از کابینه دولت یازدهم اقای روحانی زنان موفقی مثل معصومه ابتکار الهام امین زاده زهرا احمدی پور و… را میتوان نام برد.  اما سهم زنان در دولت دوازدهم چیست؟
ایا دولت اعتماد خود را نسبت به زنان و نقش ان‌ها از دست داده است؟ و یا عوامل دیگری سبب تغییر سیاست‌های اقای روحانی در دولت دوازدهم شده/ص

خبرگزاری دانشجو