آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح این حدیث می‌گویند: «این حدیث خوبی است، اگر به این حدیث عمل کنیم، خیلی خوب است. حضرت امام صادق (ع) فرمودند: «وقتی برای خواندن نماز رو به قبله ایستادی، دنیا و مردم دنیا و هرچه را که در دنیا دنیاست، فراموش کن»، اگر می‌خواهید نمازتان، نماز شود، دنیا را بی‎‌خیال شوید. بعد حضرت صادق (ع) در ادامه حدیث می‌فرمایند: «قلبت را در حال نماز از هر آنچه که تو را از یاد خدا باز‌می‌دارد و به خود مشغول می‌سازد خالی کن»، در حال نماز، از هرچه که جز یاد خداست، قلبتان را خالی کنید. فکر اینکه شام چه چیزی بخورم، کجا بروم، و …، در حال نماز اصلا به این چیزها فکر نکنید، موقع نماز به فکر هیچ چیز نباشید.

ایشان گفتند: امام صادق (ع) در ادامه فرمودند: «دلت فقط به یاد خدا باشد»، موقع نماز خواندن باید فقط عظمت و بزرگی خدا را به یاد بیاوری. دنیا و خلق دنیا همه را به کنار بگذا و فقط عظمت خدا را به یاد بیاور. خدا خیلی بزرگ است، لذا ما هم در همان ابتدای نماز می‌گوییم: «الله اکبر»، یعنی خداوند بزرگتر است از هر چیزی. پس اگر کسی در نماز عظمت خدا را یاد کند، آن نماز، نماز است. نمازی که انسان دلش را از دنیا و هرچیزی که انسان را به خود مشغول می‌کند، فارغ سازد، آن نماز، نماز است.

منبع: احسن الحدیث

/ع