وی گفت: در هنگام برقراری ارتباط، باید به گفته‌های طرف مقابل توجه شود، چرا که او شخص ارزشمندی است و باید تمام توجه خود را نسبت به طرف مقابل عرضه و حرمت او را حفظ کرد، زیرا این حفظ حرمت به سمت خود ما نیز باز می‌گردد.

حکمیون بیان کرد: ارتباطات همچنین باید ارشاد‌کننده بوده و صرفا گفت‌وگو نباشد و طرف مقابل در این ارتباط باید به یک معنویت اخلاقی برسد. ائمه (ع) در جواب سوال‌کننده‌ها جواب کافی و کوتاه می‌دادند و حرمت آن‌ها را نگه می‌داشتند.

وی با اشاره به رابطه بین قرآن و اخلاق افزود: تمام دستورات قرآنی یک بعد اخلاقی دارد و ائمه(ع) این مرز اخلاقی را رعایت می‌کردند.

این استاد دانشگاه تصریج کرد: از قصص قرآن و سیره ائمه و پیشوایان دینی، می‌توان این گونه استباط کرد که نباید از مرز اخلاق اجتماعی دور شد.

وی عنوان کرد: در حدیثی آمده است که انسان مسلمان و به خصوص شیعه باید از چهار مستی پرهیز کند: مستی مال، مستی مقام، مستی علم و مستی جوانی. دستورات دینی تاکید دارند که باید این اصول را رعایت کرد، به طوری که همیشه حاکم بر رفتار ما باشد و رفتار ناخود‌آگاه از ما سر نزده و الفاظ و حرکات رکیک از ما ساطع نشود، چرا که با اسلوب اعتقادی ما همخوانی ندارد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: در دستورات دینی آمده که از تکبر خود‌داری کنیم، مگر اینکه به ما تکبر ورزیده شود و یا به کسی دشمنی نکنیم مگر آنکه او نسبت به ما دشمنی کند و قواعد شرعی را در  روابط و گفتار خود رعایت کنیم.حضرت رسول(ص) وقتی وارد جمعی می‌شدند آنقدر فروتن بودند و خاضعانه رفتار می‌کردند که او را نمی‌شناختند. بنابراین باید از تکبر دوری کرد و همیشه در سلام  دادن پیشی گرفت و قواعد اخلاقی و خدا‌پسندانه را رعایت کرد./ص