به گزارش بابل نوین، رهبر معظم انقلاب روز چهارشنبه، ۲۰ اردیبهشت‌ماه در مراسم دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (علیه‌السلام) در سخنانی به نکات مهمی در زمینه‌های مختلف از جمله ویژگی‌های ماه شعبان و جایگاه رفیع امام زمان(عج)، وعده قطعی ظهور، مفهوم انتظار، اهمیت دانشگاه امام حسین(ع)، بغض استکبار از سپاه، مؤلفه‌های اقتدار ملی، دولت مقاومت و اهداف میان‌مدت و بلندت‌مدت نظام جمهوری اسلامی مطرح کردند.

ایشان در بخشی از بیاناتشان اظهار کردند: این دانشگاه [دانشگاه افسری امام حسین] محلّ سر برآوردن نهال‌هایی است که در زمین مستعدّی نشانده شده‌اند. این دانشگاه، آنجایی است که می‌تواند انسان‌های مستعد را به نقطه‌ای برساند که هر انسان بامعرفت برجسته‌ای وقتی به آن نقطه نگاه می‌کند، نسبت به آن غبطه بخورد. کسی مثل امام بزرگوار ما، آن شخصیّت عظیم، آن شخصیّت معنوی، آن عالم به دین، آن فقیه، آن حکیم -آدم کوچکی نبود امام- وقتی نگاه می‌کند به جایگاه رزمندگان اسلام و شهیدان این راه، با غبطه نگاه می‌کند؛ در فرمایشات ایشان، این به تکرار شنیده شده است؛ این دانشگاه، انسان‌ها را، جوان‌ها را به آنجا می‌رساند. این دانشگاه مصداق این آیه شریفه است: «کَزَرعٍ اَخرَجَ شَطئَهُ فَئازَرَهُ فَاستَغلَظَ فَاستَوىٰ‌ عَلىٰ سُوقِهٖ یُعجِبُ‌ الزُّرّاعَ‌ لِیَغیظَ بِهِمُ الکُفّار»؛ آن کسانی که این مزرعه را آماده کرده‌اند، خودشان گاهی از محصولات این مزرعه به شگفت می‌آیند! مزرعه بابرکتی است و می‌تواند این‌جور نهال‌های بارآوری و پُرباری را پرورش بدهد و به جامعه تقدیم کند. «لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفّار»؛ و کفّار هم از این انسانی که در اینجا پرورش پیدا می‌کند، دچار غیظ و خشم و غضب می‌شوند.

رهبر معظم انقلاب در این فراز از سخنانشان دانشگاه افسری امام حسین(ع) را مصداق نهالی دانستند که جوانه زده و قد کشیده و امروز نه‌تنها بانیان و پرورش‌دهندگان خود را به شگفت واداشته، بددلان و بدخواهان خود را به خشم آورده است.
آنچه رهبر معظم انقلاب دانشگاه افسری امام حسین(ع) را مصداق آن دانستند، به عبارتی برمی‌گردد که در آخرین آیه سوره فتح آمده است؛ آیه‌ای که مربوط به ویژگی‌های مؤمنانی است که در هر شرایطی پیامبر اسلام(ص) را همراهی می‌کردند. در این آیه که بیست‌ونهمین آیه از سوره فتح است، ویژگی‌های منحصربفردی از مؤمنان به تصویر کشیده شده و آمده است: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاهِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَهً وَأَجْرًا عَظِیمًا؛ محمد فرستاده خدا است و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند، پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‏بینی، آنها همواره فضل خدا و رضای او را می‏طلبند، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است، این توصیف آنها در تورات است، و توصیف آنها در انجیل همانند زراعتی است که جوانه‏ های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته، تا محکم شده، و بر پای خود ایستاده است، و به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی دارد. این برای آن است که کافران را به خشم آورد، خداوند کسانی از آنها را که ایمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‏‌اند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است».
رهبر معظم انقلاب با استناد به این آیه کریمه، دانشگاه افسری امام حسین(ع) را همانند زراعتی دانستند که «جوانه‌‌های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته، تا محکم شده، و بر پای خود ایستاده است، و به قدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی‌دارد. این برای آن است که کافران را به خشم آورد».
دانشگاه امام حسین(ع) از سال ۱۳۶۵ به عنوان مرکز آموزش عالی امام حسین(ع) توسط شورای گسترش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مورد تأیید و تصویب قرار گرفت و در سال ۶۶ به عنوان یک دانشگاه جامع به رسمیت شناخته شد. این دانشگاه در سال ۱۳۸۷ با تصویب فرمانده معظم کل قوا، به دو دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین(ع) و دانشگاه جامع امام حسین(ع) تفکیک شد که در دانشگاه افسری افرادی تربیت می‌شوند که در آینده به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ملحق خواهند شد.
این دانشگاه توانسته در این سال‌ها نیروهای ورزیده‌ای در بخش‌های مختلف تربیت کنند که هر یک به عنوان پشتوانه و پاسدار انقلاب و نظام جمهوری اسلامی شناخته می‌شوند. از این‌رو، دانشگاه افسری امام حسین(ع) همچون کشتزاری است که هر روز بر کشته‌های آن افزوده می‌شود که از یک سو ریشه درخت تنومند انقلاب را مستحکم کرده و از سوی دیگر خاری بر چشم دشمنان است.
در تفسیر المیزان نیز در ذیل این بخش از آیه می‌خوانیم«این کلام اشاره به آنست که خداوند در مؤمنین برکت قرار داده و روز به روز بر نیرو و تعداد آن افزون می‌شود، تا خداوند به وسیله آنها کفار را به خشم و غیظ درآورد»؛ از همین روست که رهبر معظم انقلاب دانشگاه افسری امام حسین(ع) را مصداق این بخش از آیه ۲۹ سوره فتح دانسته‌اند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بخش دیگری از سخنانشان با اشاره به دشمنی‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران، به تبیین دولت مقاومت پرداختند و اظهار کردند: «دولت مقاومت» یعنی چه؟ یعنی تسلیم زورگویی نشدن، تسلیم زیاده‌طلبی نشدن، در موضع اقتدار ایستادن. دولت مقاومت در موضع اقتدار قرار می‌گیرد. ببینید، دولت مقاومت نه اهل تجاوز است، نه اهل سلطه‌طلبی و دست‌اندازی به ملّت‌ها و کشورها است، نه اهل فرو رفتن در لاک دفاعی و موضع انفعال است؛ هیچ‌کدام از اینها نیست. بعضی خیال می‌کنند اگر ما بخواهیم خودمان را از تهمت سلطه‌طلبی و اقتدارطلبی بین‌المللی و منطقه‌ای برکنار کنیم، باید برویم در لاک دفاعی؛ این‌جوری نیست. در لاک دفاعی نمی‌رویم، در موضع انفعال قرار نمی‌گیریم، بلکه ما در موضع «اَعِدّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّهٍ وَ مِن رِباطِ الخَیلِ تُرهِبونَ بِهٖ عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم» قرار می‌گیریم. در موضعی قرار می‌گیریم که در این آیه شریفه از آن تعبیر شده است به «تُرهِبونَ بِهٖ عَدُوَّ اللهِ وَ عَدُوَّکُم»؛ «تُرهِبونَ بِه» یعنی چه؟ «تُرهِبونَ بِه» همان چیزی است که در ادبیّات سیاسی امروز به آن «قدرت بازدارندگی» می‌گویند. جمهوری اسلامی در جایگاهی قرار می‌گیرد که دارای قدرت بازدارندگی است؛ دارای اقتدار بازدارنده است؛ می‌خواهند این اقتدار نباشد.
یکی از مهم‌ترین آیاتی که به موضوع اقتدار امت اسلامی و تلاش برای عزت و عظمت مسلمانان مطرح می‌شود، آیه ۶۰ سوره انفال است که بارها در بیانات رهبر معظم انقلاب مورد اشاره قرار گرفته است؛ در این فراز از سخنان رهبری، این آیه پایه و اساس «دولت مقاومت» دانسته‌اند؛ دولتی که فراتر از سازمان‌ها و گروه‌هایی که به عنوان «مقاومت» شناخته می‌شوند، در طراز نظام اسلامی و در خدمت مسلمانان قرار دارد تا بتواند اقتدار، استقلال، عزت و عظمت مسلمانان را حفظ کند و این امر محقق نمی‌شود مگر اینکه نظام اسلامی در جایگاه «ترهبون به» یا همان بازدارندگی قرار گیرد.
در این آیه خداوند متعال به مسلمانان دستور داده «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ؛ و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهاى آماده بسیج کنید تا با این [تدارکات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگرى را جز ایشان که شما نمی‌‏شناسیدشان و خدا آنان را می‌‏شناسد بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى‌‏شود و بر شما ستم نخواهد رفت».
هدف از حفظ آمادگی و افزایش اقتدار و قدرت در نظام دینی و اسلامی متفاوت با اهداف سایر نظام‌های حاکم بر جوامع است. با توجه به شکل‌گیری جوامع بشری و نگرش‌های مادی و دنیوی و تمایل برای شکست مرزها و سلطه‌طلبی، حکومت‌های دینی که بر اساس معیارها و مبانی الهی شکل گرفته، باید دست برتر را نسبت به نظام‌های انسانی و مادی داشته باشد.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در این باب آورده است: در تعالیم عالیه اسلام که دین قیم است و خدای متعال آن را برای بشر فرستاده، حکومتی را برای بشر اختیار کرده که باید نام آن را حکومت انسانی گذاشت که در آن حکومت، کلیه حقوق برای فرد و جامعه محفوظ می‌باشد، لذا تکلیف دفاع از حوزه حکومت اسلامی و سعی برای برپاداشتن آن شامل جمیع افراد جامعه می‌شود و آنگاه در بیان تعلیل مطلب سابق می‌فرماید تجهیز این قوا و امکانات به جهت آن است که به وسیله آنها دشمن خدا و دشمن خود را بترسانید و آنان را بر جای خود بنشانید که هوس منازعه با شما را از سر بیرون کنند و همچنین دشمنانی را که شما آنها را نمی‌شناسید، ولی خدا آنان را می‌شناسد بترسانید. مراد از این گروه منافقین و کفار دیگری هستند که مسلمانان آنان را به دشمنی خویش نمی شناسند و در ادامه برای تکمیل بحث توضیح می‌دهد که اگر چه ارهاب دشمن به وسیله تدارک قوا، غرض صحیحی است اما غرض اصلی از این عمل آن است که مسلمانان به قدر توانایی‌شان بتوانند دشمن را دفع کرده و جامعه خود را از دشمنی که جان و مال و ناموسشان را تهدید می‌کند حفظ نمایند و لذا باعث تحقق کلمه حق و اثبات دین و بطلان و نابودی کافران گردند.
لذا اصل «ارهاب» یکی از اصول متقن نظام اسلامی برای تقویت اقتدار و عزت جامعه اسلامی است. هرچه توان و بنیه نظامی و دفاعی گسترش یابد، به همان میزان دشمن و بدخواهان از مرزهای اسلامی دور خواهند ماند. البته گاه بر اثر تبلیغات گسترده نظام سلطه، اصل قدرت بازدارندگی به گونه دیگری تفسیر می‌شود اما همانطور که در تفسیر نمونه نیز ذیل این آیه آمده است: «قرآن به دنبال این دستور اشاره به هدف منطقى و انسانى این موضوع می‌کند و می‏گوید هدف این نیست که مردم جهان و حتى ملت خود را با انواع سلاح‌هاى مخرب و ویرانگر درو کنید، آبادی‌ها و زمین‌ها را به ویرانى بکشانید، سرزمین‌ها و اموال دیگران را تصاحب کنید، اصول بردگى و استعمار را در جهان گسترش دهید، بلکه هدف این است که با این وسایل دشمن خدا و دشمن خود را بترسانید»./ص

ایکنا