به گزارش بابل نوین، در شرایطی که مدیران سیما بیش از هر چیز در برنامه سازی به دنبال فرار از حواشی و حرف و حدیث هستند و ترجیح می دهند به جای پرداختن به موضوعات مختلف چالشی آرامش و آسایش را بر فضای رسانه ملی حاکم کنند، اما موضوعی به نام برنامه «هفت» سوال بی جوابی است که مدام از سوی اهالی رسانه های خبری از مدیران مختلف پرسیده می شود و جالب این است که جواب های مختلف بیشتر از اینکه آرامش مد نظر را برقرار کنند، ایجاد حاشیه مفصل می کنند.
شاید اگر همه چیز در شرایط عادی بود و مدام این سوال که هفت کی باز می گردد پیش نمی آمد، این برنامه به شکلی نامحسوس نه تنها از کنداکتور شبکه سه که از اذهان نیز پاک می شد!
سینما فردوسی پور ندارد!
دلایلى که «هفت» نمى تواند «نود» شودکم شمار اما تعیین کننده هستند؛
تا این حد که سینمایى ها و سینمادوستان علاقمند به سرک کشیدن در امور دیگران هستند، اهالى فوتبال پیگیر جزییات نیستند و فوتبال هم تا این حد اسیر لابیرنت های پیچیده مانند سینما نیست!
همچنین حجم وسیع روزنامه های ورزشی با کمترین میزان از محدودیت، تا امروز آستانه تحمل اهالی فوتبال را بالا برده و به همین خاطر دست عادل فردوسی پور در برنامه نود باز تر از هر حوزه ای است.
قطعا در سینما ماجرا به این منوال نیست؛ طوریکه حتی پیشکسوت سینما تاب بى برنامگى مجری برنامه سینمایی را در تماس طولانی با مهمان تلفنی ندارد و به نشانه اعتراض برنامه را ترک می کند! این یعنی این روزها سینما هم فردوسی پور ندارد تا بلد باشد مهمانانش را بر اساس جایگاهشان مدیریت کند. واکنشی که در مرور برنامه ریزی سازندگان برنامه مذکور برای مدیریت مهمانان شاید چندان هم غریب نباشد.
گزینه های روی میز و توی میز!
محمدرضا شهید فر را می توان گزینه روی میز براى اجراى برنامه طلسم شده هفت دانست؛ او تا حدودی سواد سینمایی دارد. او توانایی چالش همراه با خونسردی دارد.حاشیه ندارد. اهل جناح گرایی در سینما نیست. خودش به دنبال ماهیگیری از این برنامه نیست. باهوش است و با حوصله و البته یادمان نرود که او برنامه سازی را هم در کنار اجرا می شناسد.
رسول صدر عاملی را باید گزینه توی میز دانست، چرا که قطعا پشت حضور در برنامه هفت، سیاستى وجود دارد که آن سیاست قطعا نمى تواند براى یک برنامه جذابیت به وجود آورد؛ صدرعاملى سابقه قابل توجهى در مقوله اجراى برنامه سینمایى ندارد حضور او بیشتر محدود به نشستن روى صندلى به عنوان مهمان بوده و به عنوان مجرى تجربه اى ندارد.او در چالش سینمایی روی آنتن هم صاحب هیچ تجربه ای نیست؛ بخصوص اینکه جدا از تهیه کنندگانی که قطعا به خاطر روزگار حرفه ای آینده، باید مراعات حالشان را بکند قطعا دوستان جانی را در عالم سینما دارد که نمی تواند با آنان رخ به رخ وارد چالش و بحث های انتقادی شود. در نهایت او از خانواده این سینماست و نمی تواند چندان راهبرد های منطقی را در نقد و بررسی سینما پیش ببرد.اما فراموش نکنیم؛او به هر حال سینمایی و کارگردان است و قطعا می تواند بیش از دوستان گذشته نگاه تخصصی به این حوزه ببخشد.هر چند نمی توان کتمان کرد به لحاظ دیدگاه های مختلف خیلی از اهالی سینما با او همفکر نیستند و چه بسا در این باب هم بسیارى از دست اندرکاران سینما موضع اى مخالف با او داشته باشند.
محمود گبرلو امتحانش را پس داده و اگر تلویزیون اجرایی با این سبک میخواست، قطعا بساط او را از برنامه هفت جمع نمى کرد!
با اینکه از راهروهاى سازمان سینما شنیده مى شود که این مجرى در تکاپوى باز کردن جاى پایى دوباره براى خود است که شاید با گفتن جمله تکرارى به تماشاگران که … «لنزهاى خود را به سمت ما بگردانید»(!) بار دیگر بر صندلى سست بنیاد برنامه پرحاشیه هفت بنشیند اما خدا را چه دیدید شاید بازگشت گبرلو را که به ختم این ماجرا خواهد بینجامد!/ص

بانی فیلم