امروز سوم فروردین سال ۱۳۹۴

دلمون لک زده بود برای کار خیر

با پیشنهاد مدیر محترم خبر گزاری امروز را با قدم خیر آغاز کردیم.

ساعت ده صبح؛

سومین روز، سومین نفر، اصلا راحت بگویم وقتی عدد سه به ذهنم خطور می کند یاد امام عشق و ایثار امام حسین (ع) و یارانش می افتم.

امروز را که سومین روز بهار فاطمی بود، در ایام فاطمیه و در محضر مادرانی که چشم و امیدشان فقط خداست و توسل به حضرت زهرای مرضیه بودیم.

جالب بود، حضور فعال دوستان خبرگزاری در صبح روز سوم عید، شاید کمتر چنین حضوری یابند، همراه با لبخندهایی از جنس محبت.

سلام و احوال پرسی از مادران زحمتکش که سالها در جمع خانواده هایشان شاد بودند اما الان فقط چشم انتظار همین قدم های با محبت افرادی هستند که وجودشان را سبز و لبهایشان را خندان می کند.

حال خوشی پیدا کردیم وقتی در بدو ورود با مادری آشنا شدیم که روس تبار بود و هیچ فرزندی نداشت . از نقاشی هایش که در اینجا کشیده بود تعریف میکرد. می گفت سالهای دور، در سنین جوانی به قصد سیاحت به ایران آمد. با مردی ایرانی ازدواج کرد و ماندگار شد و زبان پارسی را ازهمسر مرحومش فرا گرفته بود.

یا مادری دیگر از جنس تعلیم و تربیت بود. آری؛ او معلمی بود بسیار دلسوز که ناگفته های زیادی داشت.

در سالن بعدی مادری را دیدیم که بر سرش چادر انداخته، دوستان پرس و جو کردند. متوجه شدیم نابیناست اما بخاطر حضور آقایان، چادر بر سرش کشید که مبادا نامحرمی او را بیند. آنجا بود که پشت دوربین اشکم جاری شد و بیاد بی بی دوعالم حضرت زهرا (سلام الله علیها) افتادم و به چنین زنان و مادران سرزمین خود بالیدم.

سالن آخری با مادرانی آشنا شدیم که دچار بیماری آلزایمر بودند. نجوای مادری که با زبان شیرین محلی میخواند، توجهمان را جلب کرد. گویی در عالم خود با شعری خو گرفته بود و مدام آن را زمزمه میکرد. چه کسی میداند که در ذهنش چه میگذشت که بر زبانش چنین آوایی جاری بود…

در کنار این مادران دوست داشتنی، حضور پرستارانی که مانند بی بی زینب ( سلام الله علیها) صبورانه، مهربانانه و بی منت، از آنها مراقبت میکردند، انکار ناپذیر بود.و جا دارد از تمام عوامل  و دست اندرکاران مجموعه ی خانه ی سالمندان باب الحوائج بابل، بویژه جناب آقای دکتر بیژنی، بابت زحمات شبانه روزیشان قدردانی کنیم.

خداوند در آخرت، شما را همنشین با باب الحوائج گرداند.

ان شاء الله تعالی

[metaslider id=1921]