به گزارش بابل نوین، در آستانه بیست‌وهشتمین سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) مروی هر چند کوتاه و گذار بر سلوک قرآنی رهبر کبیر انقلاب داریم. رهبری که حرکت انقلابی خود را با الگو‌گیری از آموزه‌های اسلامی، سیره ائمه(ع) و قرآن کریم آغاز کرد و به ثمر رساند و در عمل به این کتاب آسمانی روش خاصی داشت.
در ادامه بخشی از توصیه‌های امام خمینی(ره) در مورد قرآن کریم و خاطراتی از افراد نزدیک به ایشان که هر کدام بخشی از سلوک قرآنی رهبر کبیر انقلاب را بازگو کرده‌اند، می‌آید.
لزوم عمل به قرآن و پیروی از اولیای دین
امام خمینی(ره) در مورد قرآن فرمودند: قرآن را که کتاب ماست و کتاب شماست، کوشش کنید که به حقیقت، کتاب باشد. کتاب ما به حقیقت باشد، نه فقط لفظاً بگوییم که «کتاب ما، قرآن است. نبی ما، رسول اکرم است. امام ما، علی بن ابی‌طالب است». لفظ، آسان است. آسان است که من بگویم: شیعه علی بن ابی طالبم، لکن شیعه چی است؟ آنی است که دنبال او باشید…
شیعه پیرو است. اگر بنا باشد که ما، هی دم بزنیم که شیعه‌ایم، لکن در عمل هیچ پیروی نداشته باشیم، یا پیروی‌مان بسیار ضعیف باشد، ما به حسب واقع، شیعه نیستیم، به حسب ادعا شیعه هستیم.
اگر ما ادعامان این باشد که قرآن، کتاب ماست، لکن هیچ صفحه‌ای از قرآن را به آن عمل نکرده باشیم، قرآن را ادعا داریم که کتاب ما است، به حسب واقع کتاب ما نیست. اگر ما بگوییم پیغمبر، پیغمبر ما هست، ادعایش آسان است، لکن تا پیروی ازش نکنیم، نمی‌توانیم بگوییم پیام‌آوری است از خدا. اگر ما به حرف او اعتنا نکنیم، پیامبریش برای ما فایده ندارد، و اگر چنانچه به حرف اولیا عمل نکنیم، شیعه‌گریش برای ما فایده ندارد، فایده‌اش ضعیف است.

کوشش کنید که در عمل، کتاب شما قرآن باشد و پیامبر شما، رسول اکرم(ص) باشد، و امام شما، علی‌بن ابی‌طالب سلام الله علیه(صحیفه امام، ج۱۰، ص۵۳۲)
نامه محبوب، محبوب است
فرزندم! با قرآن این بزرگ کتاب معرفت آشنا شو اگرچه با قرائت آن؛ و راهی از آن به سوی محبوب باز کن و تصوّر نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد که این وسوسه شیطان است. آخر، این کتاب از طرف محبوب است برای تو و برای همه کس، و نامه محبوب، محبوب است اگرچه عاشق و محب، مفاد آن را نداند و با این انگیزه حبّ محبوب که کمال مطلوب است به سراغت آید و شاید دستت گیرد. ما اگر در تمام لحظات عمر به شکرانه این که قرآن کتاب ما است به سجده رویم از عهده برنیامده‌ایم. (صحیفه امام، ج۱۶، ص۲۱۱)
همواره با قرآن مأنوس بودند
حجت‌الاسلام و المسلمین سیداحمد خمینی: امام در ماه مبارک رمضان وقتی نجف بودند هر سه روز یک دوره قرآن را ختم می‌کردند و زمانی که در جماران بودند به خاطر کهولت سن هر ده روز یک بار قرآن را ختم می‌کردند. در ایام سال ماهی یک بار قرآن را ختم می‌کردند. ایشان همواره با قرآن مأنوس بودند؛ یک جزء قرآن را هشت قسمت کرده و هر قسمت را در زمان خاص قرائت می‌کردند. گاهی مدت‌ها روی یک جمله(آیه) قرآن مکث می‌کردند.(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۱۲)

قبل از نماز قرآن می‌خواندند
حجت‌الاسلام والمسلمین آشتیانی: امام قبل از فرا رسیدن وقت هر نماز معمولاً قرآن تلاوت می‌کردند.(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۶)
در هر فرصتی قرآن می‌خواندند
حجت‌الاسلام والمسلمین انصاری کرمانی: امام بعد از نماز شب قرآن می‌خواندند تا هنگام نماز صبح. پس از نماز صبح نیز قرآن می‌خواندند. ایشان در هر فرصتی که بین کارها فراغت داشتند، بین کار، قرآن قرائت می‌کردند و روزانه هشت مرتبه قرآن می‌خواندند. امام ماهی یک مرتبه قرآن را تمام می‌کردند.(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۴)
چشم را برای قرآن خواندن می‌خواهم
خانم فاطمه طباطبایی(عروس امام): نجف که بودیم آقا چشمشان ناراحت شده بود. دکتر آمد و چشم ایشان را دید و گفت: «شما چند روز قرآن نخوانید و استراحت کنید». امام یک دفعه خندیدند و گفتند: «دکتر من چشمم را برای قرآن خواندن می‌خواهم، چه فایده‌ای دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم. شما یک کاری بکنید که من بتوانم قرآن را بخوانم».(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۶)

تلاوت قرآن قبل از آماده شدن غذا
حجت‌الاسلام و المسلمین مسیح بروجردی(نوه امام): امام هیچ‌گاه نمی‌گذاشتند وقتشان به هدر برود، بارها می‌دیدیم که در دقایقی قبل از آماده شدن سفره که معمولا به بطالت می‌گذرد ایشان به تلاوت قرآن می‌پرداختند. (برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۶)
بلند شدند و قرآن خواندند
حجت‌الاسلام و المسلمین فرقانی: وقتی مرحوم آقا مصطفی رحلت کرده بودند، قرار شد جمعی به اتفاق حاج احمد آقا به محضر امام برسند و به صورت تدریجی خبر را به امام برسانند. یکی گفت از حاج‌ آقا مصطفی تازه از بیمارستان چه خبر؟ آقای میرزا حبیب‌الله اراکی گفت: «الان از بیمارستان تلفن کردند که ایشان را مثل اینکه باید زودتر به بغداد برسانند». احمد آقا جلوی صدای گریه‌اش را نتوانست بگیرد ولی رویش را برگرداند که آقا او را نبیند. ولی امام صورتش را برگرداند و گفت: احمد چته؟ مگر حاج آقا مصطفی مرده؟ اهل آسمان‌ها می‌میرند و از اهل زمین کسی باقی نمی‌ماند. همه می‌میریم. آقایان بفرمایید سرکارتان. خودشان هم بلند شدند و وضو گرفتند و مشغول خواندن قرآن شدند(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳ ص۷)

قرآن را روی زمین نگذارید
حجت‌الاسلام و المسلمین رحیمیان: در مورد احترام امام به قرآن نکته جالبی از ایشان به طور مکرر دیده‌ام. گاهی به دلایلی قرآن‌هایی را در کیف دستی در محضر امام می‌بردیم، در دفعات اولیه بدون توجه، قرآن را همراه با چیزهای دیگر از کیف بیرون آورده روی زمین می‌گذاشتم و امام که مراقب بودند  آن را از ما می‌گرفتند و روی میزی که در کنارشان بود می‌گذاشتند. بعد ما متوجه شدیم که امام چون روی کاناپه نشسته‌اند، نمی‌خواهند قرآن روی زمین و در نتیجه پایین‌تر از جایی باشد که ایشان نشسته‌اند.(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۱۰)
هر کس می‌خواهد آدم بشود
مرضیه حدیده‌چی(دباغ): وقتی غذای امام را داخل اتاق می‌بردم، وارد اتاق که می‌شدم می‌دیدم قرآن را باز کرده‌اند و مشغول قرائت قرآن هستند. مدتی این مسئله(کثرت قرائت قرآن) ذهنم را مشغول کرده بود تا این که روزی به امام عرض کردم: «حاج آقا شما سراپای وجودتان قرآن عملی است دیگر چرا این قدر قرآن می‌خوانید؟» امام مکثی کردند و فرمودند: «هر کس بخواهد از آدمیت سر در بیاورد و آدم بشود باید دائم قرآن بخواند». (برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۱۲)

حتی شب عمل جراحی قرآن می‌خواندند
حجت‌الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی: امام هر روز مفید بودند چند صفحه قرآن(حدود یک حزب یا بیشتر) حتماً بخوانند. حتی روزهای آخر و شب قبل از عمل جراحی هم قرائت قرآن و نماز شب ایشان ترک نشد.
(برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج۳، ص۸)