به گزارش بابل نوین، امام علی (ع)در بخشی از نامه ۵۳ کتاب شریف نهج البلاغه در مورد خصوصیات یک قاضی در جامعه اسلامی به یار وفادار خود مالک اشتر می فرماید:براى داورى در میان مردم ،افرادی را بگزین که در نزد تو برتر از دیگران باشد . از آن کسان ، که کارها بر او دشوار نمى آید و از عهده کار قضا برمى آید . مردى که مدعیان با ستیزه و لجاج ، رأى خود را بر او تحمیل نکنند و اگر مرتکب خطایى شد ، بر آن اصرار نورزد و چون حقیقت را شناخت در گرایش به آن درنگ ننماید و نفس خود را به آزمندى متمایل نگردد و به اندک فهم ، بى آنکه به عمق حقیقت رسد ، بسنده نکند .

همچنین امیرالمومنین داشتن دانش برای یک قاضی امری ضروری می داند و می فرماید: قاضى تو باید از هر کس دیگر موارد شبهه را بهتر بشناسد و بیش از همه به دلیل متکى باشد و از مراجعه صاحبان دعوا کمتر از دیگران ملول شود و در کشف حقیقت ، شکیباتر از همه باشد و چون حکم آشکار شد ، قاطع رأى دهد.

امام عدالت گستر شیعیان در این بخش از نامه به واقع بین بودن قاضی اشاره دارد و می فرماید:چرب زبانى و ستایش ، به خودپسندیش نکشاند . از تشویق و ترغیب دیگران به یکى از دو طرف دعوا متمایل نشود . چنین کسان ، اندک به دست آیند ، پس داورى مردى چون او را نیکو تعهد کن و نیکو نگهدار . و در بذل مال به او ، گشاده دستى به خرج ده تا گرفتاریش برطرف شود و نیازش به مردم نیفتد . و او را در نزد خود چنان منزلتى ده که نزدیکانت درباره او طمع نکنند و در نزد تو از آسیب دیگران در امان ماند .

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

/ع