به گزارش بابل نوین، رشد شتابان شهرنشینی طی چند دهه اخیر مشکلات فراوانی را برای شهر و شهروندان ایجاد کرد و سلامت شهری را به خطر انداخته است.

 توسعه پایدار شهری در دوره پسامدرن دارای جنبه‌های گوناگونی است که بر رویکرد زیست محیطی آن تاکید ویژه‌ای شده، رویکردهای اکولوژیکی در جهت حفاظت منابع طبیعی و آشتی دادن انسان مدرن و طبیعت در فضای شهری مطرح شد.

 توسعه پایدار صرفا منحصر به مسایل زیست محیطی نبوده، بلکه جنبه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن نیز دارای اهمیت زیادی است براین اساس توسعه پایدار شهری، توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه می‌آورد که به شکل‌گیری سرمایه اجتماعی و ایجاد عدالت اجتماعی می‌انجامد.

 مفهوم پایداری در توسعه با بسترسازی برای افزایش رفاه شهروندی ممکن می‌شود که بهبود زیرساخت‌ها و مسکن شهری و توزیع متناسب و عادلانه تسهیلات و خدمات شهری را به همراه دارد.

توسعه شهری زمانی می‌تواند فقط پایدار باشد که دو بعد اقتصادی و اجتماعی آن در همه سطح ها و گام ها دیده شود، سلامتی به عنوان یکی از اهداف اصلی و مهم‌ترین پیامد توسعه  پایدار شهری مطرح است .

سلامت شهر در گرو داشتن محیط سالم و بسترهای مناسب اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی است که شهروندان پایه، اساس و سرمایه اصلی آن هستند.

بدین ترتیب از جمله عناصر مهم و پیوند دهنده  پروژه‌های شهر سالم در همه جا، درگیر کردن مردم و نهادها و بخش‌های غیردولتی برای ارتقا سطح زندگی مردم هر شهر و محله است.

پروژه‌های شهر سالم بر مشارکت مردم در مسایل تاکید فراوان دارند به همین جهت شرایط باید به گونه‌ای فراهم شود تا مردم بتوانند در تصمیم گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌های سازمان‌ها و ارگان‌های شهری دخالت مستقیم داشته باشند.

 اهمیت همکاری و مشارکت مردم در این گونه پروژه‌ها به اندازه‌ای است که بدون حضور آنها  پروژه هویت اصلی خود را از دست خواهد داد چرا که اگر بنا بر عدم مشارکت و همکاری مردم در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها باشد، نیاز به یک ارگان جدید با نام “ستاد شهر سالم” اساسا زیر سوال می‌رود زیرا در این صورت همان دستگاه‌های اجرایی قبلی فعالیت‌ها را برنامه‌ریزی و اجرا خواهند کرد.

دکتر سیدسهیل نجبائی