به گزارش بابل نوین، کتاب «قرآن حکیم از منظر امام رضا علیه السلام» نوشته آیت الله جوادی آملی توسط انتشارات اسرا منتشر شد.

از بهترین زمینه‌هایی که می‌توان به هماهنگی ثقل اکبر و اصغر، راه یافت، این است که قرآن را از زبان عترت و عترت را از زبان قرآن بیابیم. کتاب ارزشمند «قرآن حکیم از منظر امام رضا علیه‌السلام» در راستای این هدف تألیف شد و در مباحث وزین خویش در یک مقدمه، یک روضه و چهار جنت به آشنایی با حقیقت قرآن، قرآن علمی و عینی، راه و شرایط شناخت قرآن، موانع شناخت قرآن، تفاوت تدبر در قرآن و استنطاق آن، تشویق قرآن به تحصیل برهان عقلی و دریافت شهود قلبی، جایگاه شهود قلبی در قرآن و… می‌پردازد.

متن اصلی کتاب به زبان عربی و با عنوان علی بن موسی الرضا و القرآن الحکیم بوده که توسط زینب کربلایی به فارسی ترجمه شده و آیت الله جوادی آملی در پیشگفتار و معرفی اجمالی این کتاب فرموده اند:«این کتاب خلاصه اى است درباره ى قرآن حکیم در پیشگاه امام هشتم حضرت على بن موسى الرضا علیه السلام تا بدین وسیله مقام منیع حضرت در پرتو نور قرآن کریم آشکار گردد و از طرفى معارف عالى قرآن حکیم با بیان این قرآن ناطق روشن گردد.»

ساختار این کتاب در یک بوستان و چند بهشت سامان یافته است . مباحث مربوط به خود قرآن در بوستان مطرح مى شود. شرایط و موانع شناخت قرآن نیز در بهشت ها بیان مى شود؛ افزون بر آن که در این بهشت ها، معارف به دست آمده از قرآن نیز طرح مى شود، همه ى این معارف ، جز بعضى از موارد خاص ، با توجه به سخنان نورانى حضرت رضا علیه السلام بررسى مى گردد.

در بخشی از این کتاب با عنوان «جایگاه معصومان همراه با نیکوترین جایگاه قرآن» می خوانیم:«عترت طاهره علیهم السلام رازهاى نهانى قرآن را مى دانند و بر گویا ساختن اخراج غیب آن به شهادت توانمندند. زیرا جایگاه ایشان همان برترین جایگاه قرآن است و از تمایز میان فهم قرآن از طریق تدبر و درک آن از طریق استنطاق ، معناى فرموده ى حضرت رضا علیه السلام روشن گردد.

در بخشی از کتاب می خوانیم:

حضرت رضا علیه السلام براى اثبات این که عترت طاهره علیهم السلام وارثان قرآن و برگزیدگان الاهى و کسانى هستند که در تقسیم غنایم کنار خداوند و حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم سهم مى برند، به آیات متعددى استدلال فرمودند؛ مانند: انما غنمتم من شى ء فاءن لله خمسه و للرسول و لذى القربى (۲۳۱) و نیز در برابر اطاعت مردم از ایشان با خدا و رسول به آیه ى : اءطیعوا الله و اءطیعوا الرسول و اءولى الاءمر منکم (۲۳۲) و در تساوى ولایت خداوند و رسول صلى الله علیه و آله و سلم و عترت طاهره علیهم السلام به آیه ى : انما ولیکم الله و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلوه و یؤ تون الزکوه و هم راکعون (۲۳۳) استناد کرده است .

آرى شگفت آور است که خداوند نعمت هاى بزرگى بر اهل این بیت عطا کرده است ؛ هنگامى که سخن از صدقه به میان مى آید، خداوند خود و رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم و اهل بیت ایشان را از بهره بردن از صدقه منزه مى داند و مى فرماید: انما الصدقات للفقراء…. (۲۳۴) پس ‍ مباحث پیش گفته توضیحى براى این کلمات نورانى رضوى است که درود خدا و ملائکه اش بر گوینده ى آن ها باد.

از آن رو که پرسشگرى از قرآن نسبت به تدبر در آن امتیاز دارد و نیز تدبر کننده در آن صرفا مانند شنونده است و توان سخن گویى با قرآن و گویا ساختن آن را ندارد و نیز گویا کننده ى قرآن فقط شنونده نبوده ، بلکه با آن گفت و گو و مشورت مى کند، با آن سخن مى گوید و از آن مى پرسد و پاسخ مى طلبد.

/ع