به گزارش بابل نوین به نقل از بلاغ، در شرایط وضعیت بد اقتصادی کشورمان، که همه اقشار مردم با مشکلات زیادی روبرو هستند، در حوزه رسانه هم مشکلات اقتصادی، اقتدار و استقلال بسیاری از خبرنگاران را تهدید می‌کند.

در این چرخش و گردش بد اقتصادی جامعه، قلم‌های صادقانه و شجاعانه منتقدین عدالت محور یا کند می‌شود و یا بعضاً می‌شکند؛ اکثر مدیران کنونی جامعه ضمن آنکه از نقد اصحاب رسانه استقبال نمی‌کنند، که در جهت بی‌اثرکردن منتقدان، آنها را با تیغ تیز شکایت نزد محاکم قضایی و پیگیری شکایات خود، منتقدان را توبه‌ای می‌سازند تا هیچ منتقدی به خود اجازه نقد منطقی و منصفانه را ندهد.

بسیاری از مسئولان اجازه نقد به عملکرد خودشان را نمی‌دهند و تنها به تملق پروری تمایل دارند.

تملق‌پروری محصول دخالت قدرت در رسانه

در فعالیت روابط عمومی برخی ادارات و دستگاه‌های دولتی، هزینه‌های رسانه‌ای اگر وجود داشته باشد، نه برای منتقدان که برای اقدام‌های تملق پروری است و اگر خبرنگاران، روزنامه‌ها و نشریات و سایت‌های خبری از آنها تعریف و تمجید بنویسند، از بیت‌المال برای آنها پول خرج می‌کنند .

در منطق اینگونه مدیران، هیچ احدی حق عدالت نویسی و حق‌طلبی و پرسشگری را در دفاع از حق و حقوق ضعفا و فقرا و محرومین جامعه، آن‌گونه که کوچک‌ترین تعریضی به موقعیت و جایگاه آن مدیر داشته باشد، ندارد. باید از سبک مدیریت آنها به عنوان معجزه الهی و امداد غیبی یاد کرد و خدمات مدیران گذشته را به عنوان خیانت و جنایت و غارت بیت‌المال مورد نکوهش و مذمت ذکر نمود تا همه اقشار جامعه خود را در برابر اینگونه مدیران بدهکار بدانند.

قلم‌های مزدبگیر فاسدان

امروز برخی از قلم به‌مزدان، مصلحت را در تأمین نان و نام و شهرت و شهوت مدیران ناکارآمد و غارتگران حق‌الناس به قیمت قربانی کردن عدالت جهت ترویج فرهنگ تملق پروری تلقی می‌کنند و برخی از اصحاب رسانه و خبرنگاران، وجدان خود را به مدیران اجاره می‌دهند تا تنها از آنها تملق و تجلیل کنند و خیانت و غارت آنها را به رنگ و بوی خدمت درآورند، در غیر این‌صورت برخی از مدیران از همه توان و قدرت خود برای نابودی خبرنگاران اقدام و قفل و شکایت و تحریم و محرومیت در انتظار خبرنگاران خواهد بود.

قلم‌های متعهد و شجاع و عدالت‌گرا

نباید از کنار رسالتمندی و تعهد بالای برخی خبرنگاران و اصحاب صدیق رسانه‌ها ناگفته عبور کرد و از تحمل عزتمندانه و شرافتمندانه آنها در قبال وضعیت ناگوار و فوق‌العاده دشوار اقتصادی نگفت و از این واقعیت گذر کرد که هیچ‌گاه این افتخارآفرینان مسئولیت الهی خود در قبال قلم و رسالت رسانه‌ای حاضر به هیچ معامله حتی پرسود مادی نیستند و روغن هر درد و الم را به تن خود می‌مالند تا بتوانند به مردم خود خدمت کرده و نزد خداوند بزرگ سرافکنده نباشند؛ اما این واقعیت تلخ را هم باید گفت که عده‌ای کار را به جایی رسانده‌اند که مردم هم پی می‌برند که رسانه‌ها دچار خودسانسوری شده و مدیران رسانه‌ها به جهت اینکه تشکیلات آنها به تعطیلی کشانده نشود، در حد روابط عمومی یا واحد اطلاع‌رسانی مدیران در حال زد و بند هستند.

به‌نام مردم و به‌کام فاسدان

خیانت بزرگ برخی از رسانه‌ها در تملق پروری مدیران به نام مردم بدین‌صورت است که در دفتر کارشان می‌نشینند و با مصاحبه‌هایی به نام مردم ، رضایت از عملکرد مدیران را به تصویر می‌کشند و بر کفش مدیران نالایق واکس می‌زنند تا در پست و جایگاه خود بمانند و تثبیت شوند، مخصوصاً اینکه در حال حاضر استاندار جدید مازندران مشغول مطالعه برای ارزیابی مدیران دستگاه‌ها است.

بسیاری از پرسنل ادارات و کارگران و مظلومین ادارات از عمق فاجعه ناکارآمدی مدیران با توجه به این‌که می‌دانند چه بلایی بر سر تشکیلات آنها آمده؛ از تیره و تار بودن چرخش و گردش و فساد مالی مدیر خود با خبرند، اما هر روز تیتر اول برخی سایت‌ها و روزنامه‌ها و نشریات از گل و بلبل بودن حال و هوای ادارات سیاه بخت را می‌بینند و باز هم نگران می‌شوند که نکند این استاندار هم فریب فضای رسانه‌ای را بخورد و اوضاع مثل گذشته ادامه بیابد.

قهرمانانی که خود را مفت می‌فروشند

اگر روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌ها و سایت‌ها در خدمت تملق مدیران نباشند، از حق و حقوق مشاوره ماهیانه میلیون‌ها تومان آنها از این ادارات و سازمان‌ها خبری نخواهد بود.

در این شرایط آیا می‌شود از استقلال و اقتدار رسانه‌ها سخن گفت؟ بدون تردید در چنین شرائطی اجازه حق و حقیقت نویسی داده نمی‌شود و چند نفر در اتاقکی نشسته و با حق‌الزحمه چند ده میلیونی از بیت‌المال، ازمدیران نالایق اسطوره بزرگ مدیریت می‌تراشند و به خورد افکار عمومی می‌دهند.

پول‌های چربی که زبان‌ها را خشک می‌کنند

همه از فسادهای مالی برخی از فرصت‌طلبان باخبرند، اما حق خبردادن از این واقعه را ندارند، نگارنده به یاد دارد مطلبی نوشته شد که مدیری علیه این نویسنده شکایت به دادگاه ارسال کرد، یکی از دوستان این مدیر به وی گفت: آنچه که این صاحب قلم نوشته حق و حقیقت بوده و چرا شما ناراحت و نگران و خشمگین شده‌اید؛ در پاسخ گفت: حق و حقیقت خوب است، اما نباید حق نوشتن موجب تضعیف مدیران شود و دولت و نظام اسلامی تضعیف گردد … او افزوده بود: ما مدیران، نماد توانمندی اسلام و انقلاب و دولت هستیم؛ خط قرمز نظام ما، مسئولین کشور هستیم رسانه‌ها حق نقد و بررسی ما را ندارند!

دست باز برای آزار رسانه‌های متعهد

متأسفانه در کشورمان دموکراسی جایگاهی در بین رسانه‌ها ندارد و اگر خبرنگاری شکایت مدیران علیه خود را در دادگاه‌ها ببیند، بلافاصله روانه زندان شده و احدی هم حق ندارد از زندان شدن خبرنگار بنویسد.

در کشورمان برخی از مدیران از بیت‌المال پاداش‌های ویژه برای خبرنگاران تملق نویس در نظر می‌گیرند و برخی از مسئولین به قدری ریخت و پاش مالی دارند که هر چند سال، یک مدیر بر مسند آن قرار می‌گیرد؛ اگر همین مدیر برکنار شود، نام و یادی از وی در رسانه‌ها مطرح نخواهد شد.

درود بر مدیری که انتقاد را هدیه تلقی می‌کند

تاکنون مدیری نیامده که در رسانه‌ها اعلام کند هر خبرنگار از نارسایی و مشکلات و ناکارآمدی حوزه مدیریتی‌اش گزارش تهیه کند، مورد تشویق هم قرار خواهد گرفت و اما برخی از نقدها که در رسانه‌ها و صدا و سیما علیه برخی از مدیران مطرح می‌شود آنهم به جهت اهداف سیاسی و باندی خودشان است.

به هر حال وضعیت مطبوعات در کشورمان به هیچ عنوان رضایت بخش نیست و در شرایط کنونی، بحران مالی جامعه و ریخت و پاش مالی برخی مدیران ادارات، اجازه نقد و بررسی عملکردها و دفاع از حق و حقوق مردم و کشور را نمی‌دهند.