امام ادامه می دهد:نه پسر عمویت را یارى کردى و نه امانتش را ادا نمودى. گویى در همه این احوال، مجاهدتت براى خدا نبوده و گویى براى شناخت طاعت خداوند حجت و دلیلى نمى  شناخته اى ؟ شاید هم مى خواسته  اى که بر این مردم در دنیایشان حیله کنى و به فریب از غنایمشان بهره مند گردى.

امام در ادامه در نکوهش کارگزار خود می فرماید: چون فرصت به دست آوردى به مردم خیانت کردى و شتابان ، تاخت آوردى و برجستى و هر چه میسرت بود از اموالى که براى بیوه زنان و یتیمان نهاده بودند ، برگرفتى و بربودى ، آن سان که گرگ تیز چنگ،بز مجروح را مى رباید.

همچنین امام ادامه می دهد:اموال مسلمانان را به حجاز بردى ، با دلى آسوده ، بى آنکه ، خود را در این اختلاس گناهکار پندارى . واى بر تو ، چنان مى  نمودى که میراث پدر و مادرت را به نزد آنها مى برى . سبحان الله ، آیا به قیامت ایمانت نیست ، آیا از روز حساب بیمى به دل راه نمى  دهى.

اى کسى که در نزد من از خردمندان مى  بودى ، چگونه آشامیدن و خوردن بر تو گواراست و ، حال آنکه ، آنچه مى  خورى و مى آشامى از حرام است.

کنیزان خواهى خرید و زنان خواهى گرفت ، آن هم از مال یتیمان و مسکینان و مؤمنان و مجاهدانى که خدا این مالها را براى آنها قرار داده و بلاد اسلامى را به آنان محافظت نموده است .

امام اول شیعیان در این قسمت نانه به نصیحت فرد خاطی می مردلزد و می فرماید: از خداى بترس و اموال این قوم به آنان باز گردان که اگر چنین نکنى و خداوند مرا بر تو پیروزى دهد ، با تو کارى خواهم کرد که در نزد خداوند عذر خواه من باشد . با این شمشیر ، که هر کس را ضربتى زده ام به دوزخش فرستاده  ام ، تو را نیز خواهم زد . به خدا سوگند ، اگر از حسن و حسین چنین عملى سر مى زد نه با ایشان مدارا و مصالحه مى  نمودم و نه هیچ یک از خواهشهایشان را بر مى آوردم ، تا آنگاه که حق را از ایشان بستانم و باطلى را که از ستم” ایشان پاگرفته است ، بزدایم . به خدا ، آن پروردگار جهانیان ، سوگند که آنچه تو به حرام از اموال مسلمانان برده اى ، اگر به حلال به دست من مى رسید ، دلم نمى خواست براى بازماندگانم به میراث نهم . شتاب مکن ، گویى که به پایان رسیده اى و در زیر خاک مدفون شده اى و اعمالت را بر تو عرضه کرده  اند و اکنون در جایى هستى که ستمگر فریاد حسرت بر مى  آورد و تباه کننده عمر ، آرزوى بازگشت به دنیا مى  کند و جاى گریز نیست./ص

باشگاه خبرنگاران جوان