به گزارش بابل نوین، روایات اهل‌بیت(ع) و سیره رسول‌الله(ص) منبعی برای تغذیه روحی و فکری خانواده‌ها و الگوگیری از آن برای دستیابی به زندگی سعادتمندانه، مؤمنانه و مملو از آرامش است. دین مبین اسلام و پیشوایان دینی برای کوچکترین اتفاقات روزمره زندگی انسان‌ها برنامه مدون ارائه داده‌اند که تبعیت از آن می‌تواند آرامش و آسایش را برای زندگی افراد به ارمغان بیاورد، حال اینکه عدم آگاهی از این تدابیر خردمندانه می‌تواند تبعات سنگینی برای خانواده‌ها به همراه داشته باشد چنانچه امروزه شاهد هستیم اختلافات خانوادگی میان زوجین بسیار گسترده اما منشأ و اساس اختلافات اموری جزئی است که زوجین قادر به کنترل و مدیریت آن نبوده‌اند.

انجام کارهای خانه از دیرباز بر عهده زنان بوده است اما در تعالیم دینی نه تنها در این زمینه سفارش به تقسیم کار شده است بلکه برای هر یک از زوجین به ازای انجام امور خانه ثواب و اجری عظیم در نظر گرفته شده است که بعضا زوجین از آن بی اطلاع هستند و همین امر سبب ایجاد فشار و خستگی به یکی از طرفین و زمینه‌ای برای بروز اختلاف و ناراحتی می‌شود.

مشارکت زن و شوهر در امور خانه از جمله مواردی است که در سیره ائمه معصومین(ع) به وضوح قابل مشاهده است؛ بنابراین به بیان برخی از روایات در این زمینه به منظور الگوگیری خانواده‌ها می‌پردازیم.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: (زنان) هریک از شما با اشتغال در خانه خویش اگر خدا خواهد ثواب مجاهدان خواهد یافت. همچنین ایشان یادآور شده‌اند که هر زنی که در خانه همسر خود کاری انجام داده و جابجایی انجام دهد و هدف او اصلاح امور خانواده باشد خداوند نظر به او می‌افکند و هر که خدا به او نظر رحمت افکند هرگز عذاب نخواهد شد.

در روایات آمده است که حضرت زهرا(س) تقاضای خدمتکار از پیامبر(ص) کرد و حضرت فرمود: می‌ترسم اگر کنیز داشته باشی اجر و ثواب خدمت در خانه از تو فوت شود. همچنین امام صادق(ع) فرمودند: بهترین زنانتان همسر خوش بوی خوش پز است که وقتی انفاق می‌کند به خوبی انفاق می‌کند و وقتی خودداری می‌کند به نیکی خودداری می‌کند، پس چنین زنی کارگزاری از کارگزاران خداوند است و کارگزار خداوند نا امید نمی‌شود و پشیمان نمی‌گردد.

امام علی(ع) به مردی از بنی اسد فرمود: آیا درباره خودم و فاطمه با تو سخن نگویم؟ به درستی که او در نزد من است در حالی که محبوبترین اهلش نزد او بود و همانا او با مشک آب می‌کشید و گندم آسیا می‌کرد تا اینکه دستانش پینه بسته بود و خانه را جارو می‌کرد به حدی که پیراهنش را غبار می‌گرفت و آتش زیر اجاق را روشن می‌ساخت تا اینکه پیراهنش تیره رنگ می‌شود.
از سلمان نیز در این زمینه سخنی موجود است که می‌گوید: فاطمه نشسته بود در حالی که در برابرش دستاسی بود، گندم را با آن آرد می‌کرد و بر عمود دستاس خونی ریخته شده بود. امام حسین(ع) نیز در گوشه خانه از گرسنگی داد و فریاد داشت، گفتم: ای دختر پیامبر خدا دست بردار، این خدمتکار فضه است، کار را به او بسپار. فرمود: پیامبر خدا(ص) به من سفارش کرده که کار خانه را یک روز در میان به او بسپارم و روز گذشته نوبت او بود.

مسئولیت پذیری مرد در خانه

حضرت علی(ع) فرمود: روزی پیامبر بر ما وارد شد در حالی که فاطمه بر سر دیگ غذا نشسته بود و من عدس پاک می کردم، حضرت خطاب به من فرمود: ای ابوالحسن آنچه می‌گویم از من بشنو؛ هرکس به خانواده‌اش خدمت کند، این خدمت کفاره گناهان کبیره خواهد شد و آتش خشم الهی را خاموش خواهد کرد و همسر بهشتی و درجات عالیه نصیبش خواهد ساخت. ای علی به همسرش خدمت نمی‌کند مگر کسی که راستگو باشد یا شهید و یا کسی باشد که خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او اراده کرده است.

پیامبر اکرم(ص) فرمود: هرگاه مرد به زن خود آب بنوشاند پاداش برد و هرگاه مرد به طرف دهان همسرش لقمه‌ای بالا برد پاداش برد. راوی گوید: از عایشه سوال کردند پیغمبر وقتی تنهاست چه کار می‌کند، عایشه گفت: لباسش را می‌دوزد، کفش خودش را می‌دوزد و آنچه را که هر مردی در خانواده خود انجام می‌دهد او نیز انجام می‌دهد.

امام باقر(ع) فرمود: فاطمه به علی تعهد داد که کار منزل، خمیر کردن، پختن نان و جارو کردن خانه را انجام دهد و علی(ع) نیز تعهد داد که کارهای بیرون خانه، آوردن هیزم و آوردن غذا را به عهده گیرد.

همچنین در روایات آمده است که پیامبر خدا(ص) بر علی(ع) وارد شد و علی(ع) و فاطمه(س) را در حالی یافت که با آسیاب دستی گندم را آرد می‌کردند. پیامبر(ص) فرمود: کدام یک از شما خسته‌تر است، علی(ع) فرمود: ای پیامبر خدا، فاطمه خسته‌تر است. پس پیامبر(ص) فرمود: دخترم برخیز. فاطمه نیز برخاست و پیامبر(ص) به جایش نشست و به علی(ع) در آرد کردن گندم یاری داد.

آنگاه که حضرت علی(ع) به شهادت رسید، امام حسن(ع) بر فراز منبر رفت و شروع به سخنرانی کرد ولی بغض او را فرا گرفت، بنابراین مدتی نشست، سپس آغاز به سخن گفت و فرمود قسم به خدا که حاکم مومنان علی(ع) درهم و دیناری از خود به جای نگذاشت مگر چهارصد درهم که می‌خواست با آن برای خانواده‌اش خدمتکاری فراهم آورد. /ص

ایکنا