به گزارش بابل نوین، فاطمه دادگر بانوی هنرمند فعال در رشته چهل‌تکه‌دوزی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما اظهار کرد: هنر چهل‌تکه‌دوزی از قدیم‌ترین هنرهایی که در کشور ما وجود داشت و از قدیم در بین خانم‌ها طرفداران زیادی داشته است، اگر نگاهی به وسایل خانه مادربزرگ‌ها بیاندازیم حتما نمونه‌هایی از آن را خواهیم دید.

وی افزود: من به دلیل علاقه‌ای که به کارهای هنری داشتم از چهار سال گذشته و با گذراندن دوره‌های مقدماتی زیرنظر خانم زعفرانی هنرمند و استاد چهل‌تکه‌دوزی در بابل به صورت جدی این هنر را یاد گرفتم، چون ۳۰ سال سابقه دوزندگی دارم و با هنر خیاظی آشنا هستم کم‌کم کار با چرخ را هم شروع کردم و با دیدن عکس‌ها در اینترنت خودم دست به کار شدم، در واقع هنری که قبلا داشتم در موفقیت کنونی‌ام تاثیر بسیاری داشت.

دادگر ادامه داد: از زمانی که به صورت تخصصی به چهل‌تکه‌دوزی پرداختم فهمیدم این رشته تنها وصل کردن چند تکه پارچه نیست، اگرچه بسیاری این تصور اشتباه را دارند اما این هنر به ظرافت و خلاقت بسیاری احتیاج دارد، هزینه تهیه مواد اولیه در این رشته مقرون به صرفه است و گاهی می‌توانیم  تنها با ۱۰ هزار تومان محصولی با ارزش میلیونی تولید کنیم زیرا عنصر زمان و خلاقیت که به آن اشاره کردیم در این کار مطرح است.

وی تصریح کرد: یک هنرمند ساعت‌ها و روزها برای تولید محصولات وقت می‌گذارد، این امر آرامش روحی هنرمند را می‌طلبد، البته از نظر من چون ما به صورت مداوم با رنگ‌های شاد و زنده سروکار داریم به آرامش خاطر می‌رسیم و من خودم زمانی که مشکلاتی دارم به این هنر پناه می‌برم و با کار آرامش پیدا می‌کنم و بیماری‌ از یادم می‌رود، این به خاطر رنگ‌ها و شادابی هنری است که ما یاد گرفتیم.

این بانوی هنرمند با اشاره به موارد درمانی رشته چهل‌تکه‌دوزی یادآور شد: این هنر برای تمدد اعصاب مفید است، در یکی از کشورهای اروپایی برای جلوگیری از آلزایمر ، چهل‌تکه‌دوزی رایگان به سالمندان آموزش داده می‌شود، تمسک به هنر برای جلوگیری از بیماری ایده جالبی است و چه خوب که این کار در ایران هم عملی شود، من حاضرم داوطلبانه و رایگان این هنر را به سالمندان آموزش دهم و حتی برای ترویج فرهنگ بومی  و آشنایی نسل جوان با صنایع دستی کشور، به سنین پایین نیز چهل‌تکه‌دوزی را یاد بدهم زیرا معتقدم  کار خیر تنها با بخشش مال نیست، با هنر هم می‌توان اقدامی خیرخواهانه انجام داد و آموزش هنر هم نوعی کار خیر است.

چهل‌تکه‌دوز بابلی فاصله نسل جوان با آثار بومی را نامطلوب دانست و گفت: نسل جوان ما به این علت که انواح محصولات به اصطلاح سنتی و دستی در بازار وجود دارد و می‌توانند کالای چینی را با کمترین قیمت خریداری کنند، کمتر از صنایع دستی و بومی استقبال می‌کنند، البته در مواردی حق با جوانان است و باید توان مالی داشته باشند اما مسئله مهمی که تنها قیمت نیست و نباید به اسم ارزان بودن محصول بی‌کیفیتی را بخریم، ضرب‌المثلی بود که من آنقدر پولدار نشدم که کالای ارزان بخرم، به ویژه محصولاتی که کیفیت مطلوبی هم ندارند، این کار هیچ توجیه اقتصادی ندارد.

وی افزود: ما باید به فرزندان خود یاد دهیم که برای کار باارزش و تولید داخلی هزینه کنند، ارزش زحمات هنرمندان ما با تولیدات کارخانه‌ای محصولات وارداتی قابل مقایسه نیست و صنایع دستی ایرانی بسیار ماندگار و عمر بالایی دارند، من پس از سال‌ها وسایلی که از مادربزرگم برایم به ارث مانده را بو می‌کشم زیرا برایم ارزش بالایی دارد و ما باید هنرهای بومی را نسل به نسل انتقال دهیم.

این دوزنده باسابقه با اشاره به نقش زنان در  اقتصاد خانواده خاطرنشان کرد: هنر زنان عصای دست اقتصاد خانواده است و زنان ایرانی که با هنر خود به تولید آثاری زیبا می‌پردازند تاثیر بسیاری بر اقتصاد خرد و کلان برجای می‌گذارند در واقع می‌توان گفت هنر زنان ایرانی موتور مولد اقتصاد مقاومتی است و مسئولان باید حمایت‌های لازم در جهت مهیا کردن شرایط انجام دهند.

وی ادامه داد: تجربه‌ای که من خودم دارم و اگر زمان برگردد دوباره این را تکرار خواهم کرد استفاده از هنرم است، شاید در ابتدای یادگیری سود اقتصادی چندانی نداشته باشیم اما هنر ما پول را هم با خود می‌آورد حتی به صورت اتفاقی، من به زنان به ویژه جوانانی که ابتدای زندگی‌شان است  توصیه می‌کنم حتما هنری را یاد بگیرند تا علاوه بر سرگرمی، لذت بردن و تفریح، منبع درآمدی هم برای خود داشته باشند، بانوان می‌توانند در محیط امن خانه  و همزمان با مدیریت خانواده، محصولات باارزشی را تولید کنند که از هنر قدیمی این مرزوبوم سرچشمه می‌گیرد، بنابراین اگر مسئولان حمایت کنند و هنر ما در جامعه جا بیافتد دیگر چرا باید کسی برای محصولات خارجی هزینه کند؟

دادگر اذعان کرد: متاسفانه ما شاید برای یک ظرف آلمانی که در اثر برخورد کوچک می‌افتد و می‌شکند پول خرج می‌کنیم اما حاضر نیستیم محصول داخلی بخریم، این مشکل از فکر ماست و باید در این امر فرهنگ‌سازی شود، با تغییر باور مردم و اعتمادسازی می‌توان شاهد استقبال مردم از هنر و تولیدات داخلی بود.

 وی با انتقاد از نگاه نادرست برخی به هنرمندان افزود: چیزی که دوست دارم همه بدانند و در جامعه جا بیافتد این است که هنرمندان ما محتاج نیستند، مردم فکر نکنند کسی که سراغ کار هنری می‌رود احتیاج مالی دارد، خیر عشق و علاقه ما موجب تولید صنایع‌دستی است ، هنری که ما یاد می‌گیریم ما را از دیگران متمایز می‌کند.

این بانوی هنرمند که در رشته چرم‌دوزی نیز فعالیت دارد، بیان کرد: هنر برای ما بزرگترین تفریح است، شاید خانم‌های بسیاری وقتشان را در دورهمی‌های زنانه می‌گذرانند و پول خرج می‌کنند تا تفریحی داشته باشند اما ما تفریح می‌کنیم و از تفریح مان پول درمی‌آوریم، معتقدم هرچیزی جای خود را دارد و برای هر زن ایرانی یاد گرفتن هنر لازم است، هنر خود بالاترین تفریح است.

وی ادامه داد: نمایشگاه‌هایی که به صورت دوره‌ای برگزار می‌شود در معرفی از به عنوان هنرمند خوب است و باتوجه به سه بار حضور در نمایشگاه‌های شهری و خارج از شهر ارزیابی من از برگزاری نمایشگاه‌ها مثبت است اما نباید این نمایشگاه‌ها دقیقا محلی برای دیدن محصولات ما باشد به همین خاطر از شهریور ماه سال جاری جمعی را تشکیل دادیم تا مرکزی را به عنوان فرهنگ‌سرا و یا بازارچه دائمی برای زنان هنرمندان بابل به وجود بیاوریم و در این زمینه با نمایندگان، شهردار و مسئولان شهری دیدار داشتیم تا محلی برای آموزش، تولید و فروش محصول تدارک ببیند، اما نکته‌ مهم در این امر مکانی است که برای هنرمندان درنظر می‌گیرند، پارک در شان هنرمندان ما نیست تا محصولات خود را در آنجا به فروش برسانند.

دادگر در پایان با تاکید بر لزوم حمایت مسئولان گفت: راه‌های مختلفی پیش روی مسئولان است تا از ما هنرمندان حمایت کنند، برای مثال سازمان میراث فرهنگی می‌تواند با همکاری ادارات دیگر شهرستان محصولات هنرمندان را خریداری و در مناسبت‌ها به کارمندان هدیه دهند و  اداره آموزش و پرورش در روز معلم که به زنان فرهنگی هدیه می‌دهد می‌تواند از صنایع دستی هنرمندان شهر خود استفاده کند، وقتی همه ادارات و مسئولان در شهرداری، شورای شهر و میراث فرهنگی این حرکت را به صورت مداوم انجام دهند و در هر خانه‌ شهر تولیدات هنرمندان خودمان را ببینیم، آرام‌آرام فرهنگ استفاده از محصولات داخلی نیز افزایش می‌یابد.