به گزارش بابل نومه،به نقل از افکارنیوز،عباس رضایی جانباز ۳۵ درصد بابلی درباره چگونگی وقوع این حادثه گفت:

نظر به اینکه قرار بود در روزمعلم اولین گرامیداشت شهدای معلم شهرستان بابل در دانشگاه علمی کاربردی این شهر برگزارشود و بنده نیز به عنوان مسئول برگزاری مراسم تعیین شدم و با توجه به اینکه تمام هماهنگی ها را انجام دادیم در روزسه شنبه ۱۸/۱/۹۴ جهت رایزنی و ارائه گزارش به قسمت آموزش رفتم و اتفاقا رئیس دانشگاه و پسرش هم درآنجا بودند.

البته با شناخت دقیقی که رئیس دانشگاه نسبت به روحیٌات و آثار جراحتی در زمان جنگ تحمیلی را دارا می باشم متأسفانه با برخوردی تند به من گفتند برو بیرون و این حرف را چندبار تکرارکردند و برخوردایشان موجب بروز شوک عصبی ام شد و کنترل از دستم خارج شد تا آنجاییکه یادم است لیوانی که درآنجابود زمین زدم و به خودم آسیب رساندم که متأسفانه در ادامه رئیس دانشگاه و فرزندش به طرفم حمله ورشدند و پیراهنم را پاره کردند و مرا مورد ضرب وشتم قراردادند. ظاهرا با وساطت دانشجویان و کامندان این درگیری خاتمه یافت اما ضربات متعدد آنان باعث کبودی بغل سرم و جای ترکش شد.

حال حرمت یک جانباز اعصاب وروان چگونه مورد تعرض قرار گرفته آیا باشناختی که آن عوامل با وضعیت روحی روانی ام را داشتند به راحتی باید هتک حرمت کنند؟

واین اتفاقات در حالی بوجود آمد که بنده درگیر مراسم اولین گرامیداشت شهدای معلم شهرستان بابل دردانشگاه بودم که رئیس دانشگاه نیز ازبرگزاری آن ممانعت بعمل آوردند.

اشاره می شود عباس رضایی دانشجوی مدیریت روابط عمومی مقطع کاردانی ترم ۴ دانشگاه علمی کاربردی واحد ۴ بابل و جانباز ۳۵% جنگ تحمیلی که در تاریخ ۲۳/۱۰/۶۵ درعملیات کربلای ۵ (شلمچه) به درجه جانبازی نائل آمده است.