به گزارش بابل نوین،این بمب یازده تُنی توان تخریبی معادل بمب های اتمی تاکتیکی را دارد و در عین حال، فاقد معایب انفجارهای هسته ای است. برای حمل این بمب از یک هواپیمای C130 که دارای طراحی ویژه ای است استفاده می شود. بمب پس از طی کردن مسیری کوتاه روی نوار چرخان، با استفاده از یک چتر نجات روی محل موردنظر رها می شود. این بمب که طول آن به بیش از نه متر می رسد، سپس با استفاده از بال های هدایت کننده به سوی نقطه هدف حرکت می کند. برای هدایت دقیق تر بمب، از سیستم هدایت ماهواره ای استفاده می شود و در نهایت با استفاده از تراشه GPS که در آن کار گذاشته شده، به سوی هدف نزدیک می شود.
راهکار اصلی این بمب برای شکست دشمن، ایجاد لرزش های شدید در منطقه ای است که به آن اصابت می کند. مواد منفجره این بمب از تی ان تی، پودر آلمینیوم و سیکلو تریمتیلن ترینیترامین تشکیل می شود. از این ترکیب برای حفر معادن در اعماق زمین نیز استفاده می شود.
انرژی و لرزش حاصل از انفجار این بمب در محیط اطراف، زمین و هوا، منتشر می شود و تونل ها و سنگرها را تخریب می کند. جالب است بدانید که پس از انفجار این بمب، ابری شبیه به قارچ، درست مانند انفجارهای اتمی ایجاد می شود که این نیز به نوبه خود در به وحشت انداختن دشمن و ایجاد پیامدهای روحی منفی در آنها اثرگذار است.
بنابر گفته منابع آگاه، این تنها بمب از این نوع بوده که در ارتش آمریکا در وضعیت عملیاتی نگهداری می شده است. گمان می رود ارتش آمریکا در مجموع چهارده بمب دیگر از این نوع را در اختیار داشته باشد. با این اوصاف، می توان اینطور نتیجه گرفت که نابود ساختن این هدف در افغانستان از اهمیت زیادی برای ارتش آمریکا برخوردار بوده است.