به گزارش بابل نوین، حضرت آیت الله مظاهری در سخنانی غفلت را مهمترین عامل سوخت فرصت ها می داند.

آنچه که می خوانید بخشی از سخنان این مرجع تقلید است:

انسان، بلکه همه موجودات سیری دارند به نام سیرالی‌الله ـ تبارک‌ و تعالی ـ  و منتهای سیر همه موجودات، از جمله انسان خداست «انّا لِلّه و انّا الیه راجعون». انسانها در این سیر به سه دسته منقسم می‌شوند، یک دسته افرادی‌که راه را پیدا کردند و در راه مستقیم به هدف و مقصود می‌رسند و رسیده‌اند؛ قسمت دوم افرادی هستند که با وجودی که راه را یافتند از روی عناد و لجاج در راه نیفتادند و دسته سوم افرادی هستند که در ضلالتند یعنی در راه مستقیم نیستند و راه را هم پیدا نکردند و آخر سوره حمد را هم براین سه دسته تطبیق کردم.

آن دسته از افرادی‌که منتهای سیر آنها خداست به انبیاء و اوصیاء و شهداء و افراد صالح می‌رسند و با آنها در بهشتند «اهدنا الصّراط المستقیم، صراط‌الّذین انعمت علیهم»؛دسته دیگر که پروردگار عالم به آنها غضب کرده اینها هم راهی دارند اما راه غیرمستقیم، راه عناد، راه لجاج، و این‌ها «المغضوب علیهم» هستند؛دسته سوم کسانی هستند که در ضلالت و گمراهی بسر می‌برند و این گروه «الضّالّین» هستند.

بحث این جلسه این است که افرادی‌که در راه مستقیم هستند، افرادی‌که راه را پیدا کرده‌اند و در راه هستند خطرهایی دارند؛ خطرهایی درونی و خطرهایی بیرونی؛ از بیرون و درون دشمن هایی آنها را محاصره کرده‌اند و تلاش همه این دشمنان یک چیز و آن این است که انسان را از راه مستقیم بیرون ببرند؛ راهی را که فهمیدیم چقدر مشکل است: از مو باریکتر، از شمشیر برنده‌تر و از آتش سوزنده‌تر است، این راه مستقیم است و این خطرها را هم دارد و باید به خطرهای این راه توجه کرد که اگر انسان یک آن از این خطرها غفلت کند به فکر کشیده می‌شود.

استاد بزرگوار ما، رهبر عظیم‌الشأن انقلاب ـ ادام‌الله ظله ـ بارها می‌فرمودند: انسان باید همیشه به خود توجه داشته باشد و قسمتی از شبانه‌روز را در خود فرو رود برای این‌که اگر انسان به خود توجه نکند و در خود فرو نرود گاهی به کفر کشیده می‌شود.

چه بسیار افرادی‌ را سراغ داریم که در راه مستقیم بودند، مقدس بودند، عالم بودند اما عاقبت آنها به خیر نشد و به کفر کشیده شدند، به بدبختی کشیده شدند و اگر بخواهم برای این بحثم مثال ساده‌ای بزنم که همه شما متوجه بشوید مثال روز و انقلاب است.

دشمنان همه و همه این انقلاب را محاصره کرده‌اند و اگر این انقلاب یک آن متوجه خود نباشد، دشمنانش آن را نابود می‌کنند؛ قضیه انسان و در راه مستقیم بودن او چنین است، دشمن یکی و دوتا نیست آن‌هم دشمنان سرسخت درون و بیرون که یکی پس از دیگری دزد انسانند، دزد ایمانند، مهیا هستند تا انسان را از این راه دور کنند، از این راه منحرف کنند.

اول دشمنی‌که برای انسان است و این دشمن درونی هم هست «غفلت» است، بی‌توجهی و بی‌تفاوتی است و این غفلت اگر راجع به دنیا باشد خیلی از فرصتها را از دست ما می‌گیرد؛ راجع به آخرت هم اگر باشد بسیاری از فرصتها را از دست ما می‌گیرد.

پیامبر اکرم(ص) بارها روی منبر می‌فرمودند: «اَلا اِنَّ فی ایّام دهرکم نفحات الاّ فتعرضوا لها»، یعنی مواظب باشید در زندگی شما فرصتهایی وجود دارد، این فرصتها را از دست ندهید؛ همیشه در زندگی شما نسیم های رحمانی می‌وزد، مواظب باشید این نسیم های رحمانی را از دست ندهید، خود را در معرض این نسیم ها قرار بدهید.

چه بسیار دیدیم که غفلت و بی‌توجهی و بی‌تفاوتی، دنیای انسان را از بین برد، چنانچه آخرت انسان را هم از بین می‌برد و همین بی‌توجهی و غفلت است که قرآن شریف می‌فرماید: هویت انسان را تغییر می‌دهد و انسانیت را از انسان می‌گیرد«ولقد ذرأنا لجهنّم کثیراً من الجنَّ و الاِنس لهم قلوب لایفقهون بها ولهم اعین لایبصرون بها ولهم اذان لایسمعون بها اولئک کالانعام بل‌هم اضل اولئک هم الغافلون».

یعنی غفلت از خود، غفلت از دشمن بی‌تفاوتی در دین، بی‌حسابی در عمر، اینها انسان را کور می‌کند. کوردل، چشم دارد اما نمی‌بیند. انسان را کر می‌کند یعنی گوش دارد اما نمی‌شنود؛ دل دارد اما نمی‌فهمد. غفلت انسان را بی‌فهم می‌کند. بعد می‌فرماید: «اولئک کالانعام بل هم اضلّ»، اینها دیگر هویتشان از بین رفته است.

غفلت است که انسان را از انسانیت بیرون می‌برد و از نظر واقع انسان غافل را آن‌صورت حیوانی بیش نیست. انسان غافل است که یک مرتبه وارد صف محشر می‌شود، مردم می‌بینند و خود نیز می‌بیند که الاغی بیش نیست.

چنانچه این آیه شریفه این‌چنین دلالت دارد که آدمهای بی‌تفاوت، آدمهای بی‌توجه، آدمهای غافل هویت و حقیقت انسانیت خود را از دست می‌دهند «اولئک کالانعام بل هم اضلّ»، بلکه از حیوان هم پست‌ترند. اینها غافلند یعنی غفلت این بلا را برسر آنها آورده است؛ این بدبختی را غفلت به سر آنها آورده است. این غفلت که یکی از دشمنان سرسخت انسان است اگر خدای نکرده بر انسان مستولی شود انسان را بیچاره می‌کند.

بسیاری از ما در این دنیا و زندگی این دنیا غوطه‌وریم و در مورد دین و معنویت و اخلاق بی‌تفاوتیم، بسیاری از ما چیزی را که به فکرش نیستم معنویت است. مثلاً ممکن است برای این‌که وارد جهنم نشود نمازی بخواند، روزه‌ای بگیرد، خمسی و زکاتی بدهد، به حجی برود اما شاید بیش از نود درصد مردم راجع به معنویت و اخلاق بی‌تفاوت هستند؛ حتی شاید بیش از نود درصد شما نخبه‌هایی که سعادت نسل آینده مرهون شما و به دست شما زن و مرد است به مسائل اخلاقی بی‌توجهید. شاید نوددرصد افراد این جلسه اگر صفت رذیله‌ای دارند درصدد رفع آن نیستند؛ در این فکر نیستند که اگر من حسود باشم چه می‌شود؟ اگر منیت و تکبر داشته باشم کارم به کجا می‌رسد؟ اگر صفت رذیله‌ای بر من حکمفرما شود این بت با من چه می‌کند؟/م

منبع: رسا